Πέμπτη, Φεβρουαρίου 09, 2012

Τάσος Λειβαδίτης – Συγχώρα με Αγάπη μου

Ήξερες να δίνεσαι αγάπη μου…

Δινόσουνα ολάκερη
και δεν κράταγες για τον εαυτό σου
παρά μόνο την έγνοια
αν ολάκερη έχεις δοθεί…

Όλα μπορούσανε να γίνουνε
στον κόσμο αγάπη μου
τότε που μου χαμογελούσες…

Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου
είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρα μου…
Μα και τι να πει κανείς…

Όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός
και τα μάτια σου τόσο μεγάλα..

Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου
έζησα όλη τη ζωή…

Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα
και τότε όλα τα βράδια
κι όλα τα τραγούδια θάναι δικά μας…

Θάθελα να φωνάξω τ’ονομά σου, αγάπη,
μ’ όλη μου τη δύναμη…

Να το φωνάξω τόσο δυνατά
που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο,
καμιά ελπίδα να μη πεθάνει…

Συχώρα με, αγάπη μου,
που ζούσα πριν να σε γνωρίσω…

Θα σ’ ακούω σαν τον τυφλό που κλαίει,
ακούγοντας μακριά τη βουή μιας μεγάλης γιορτής
σ’ αναζητάω σαν τον τυφλό,
που ψάχνει να βρει το πόμολο της πόρτας
σ’ ένα σπίτι που’ πιασε φωτιά,
α, για να γεννηθείς εσύ
κι εγώ για να σε συναντήσω
γι’ αυτό έγινε ο κόσμος…

Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον, είμαστε κιόλας νεκροί…

Ποδοπάτησε με,
να έχω τουλάχιστον την ευτυχία
να μ’ αγγίζεις…