εκείνο το απόγευμα, οι σκιές των ανθρώπων ήταν απαλές, σαν ενα χάδι στο πάτωμα..κι έτσι κάπως, μπλέξαμε τις δικές μας...
Αέρας και Βροχή ( tnx Τακης) 2002
Τα μάτια μου θα κλείσω πάλι, κάτι να ονειρευτώ.
Θα προσπαθώ να το αγγίξω, μαζί του λίγο να χαθώ.
Στο ψέμμα μου θα κρατιέμαι, γιατί η αλήθεια είναι σκληρή.
Εκεί έξω περιμένει, μες το σκοτάδι μοναχή.
..μόνο αέρας, μόνο αέρας και βροχή.
Ύστερα θα περιγράφεις, πώς βγαίνει ο ήλιος το πρωί.
Τα χρώματα πως πλημυρρίζουν, την ασπρόμαυρη ζωή.
Στο ψέμμα σου θα ελπίζω, θα περιμένω την αυγή.
Με την αλήθεια έκει έξω, αγκαλιασμένοι μοναχοί.
..μόνο αέρας, μόνο αέρας και βροχή.
Το παράθυρο δεν κλείνει, το έχει φάει η σκουριά.
Η ανάσα μου παγώνει, ίσως φταίει κι η μοναξιά.
Τα μάτια μου θα κλείσω πάλι, πάλι θα σ' ονειρευτώ.
Θα προσπαθώ να σε αγγίξω, πρίν χαθείς μες τον καπνό.
..μόνο αέρας, μόνο αέρας εσύ και εγώ.
Τοίχοι με αυτιά και μάτια (tnx Τάκης) 2006
Αλλα λόγια δε θα σου πώ, γιατί έτσι σκοτώνω ο,τι αγαπώ.
Θα προσπαθήσω απλά να κοιτάω..
Κάποτε είχες την ελευθερία να πάς όπου γουστάρεις με τα πόδια τα γυμνά σου,
κι όμως εσύ ποτέ δεν πήγες πουθενά, με λάσπη και πέτρα έχτιζες τη γειτονιά σου.
Τώρα που έχτισες τα τείχη 5 μέτρα, και απο το κάστρο σου λείπουν πόρτα και οροφή,
μου λές πως τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει, και η απελπισία σου τραβάει το σπαθί.
Αφού ο καθένας μας είπε τα δικά του, και κανείς μας δεν κατάλαβε τι ήθελε να πεί,
στα κάστρα τα δικά μας γίναμε ελεύθεροι, αρχηγοί, και λίγο πιο μοναχοί.
Κάποτε είχες την ελευθερία να πάς όπου γουστάρεις με τα πόδια τα γυμνά σου,
κι όμως εσύ ποτέ δεν πήγες πουθενά, λάσπη και πέτρα.
Blue Snow ( ευχαριστώ John) 2002
I'd crumble mountains,
sink the sea,
for a little girl who could see through me.
I'd climb the rain, unhung the sky,
for a little girl who could cry with me.
From what I've tasted of desire,
I hold with those who favor fire.
She's a little crazy thing,
singing in Blue Snow.
She's smoke that roams, looking for home,
craving its fire.
Simple, Crazy Thing, Singing in Blue Snow
No Words (tnx K.) 2003
Νεκρές φωνές, σ'εναν κόσμο γεμάτο μελωδίες..
Πονάνε αυτά που αφήνω πίσω,
και γίνονται ολοένα δικοί σου φόβοι.
Δεν μοιάζω με σένα! Δεν είμαι μόδα!
Δεν είμαι νεκρός!
Γιατί είμαι τρελλός, σ' εννιά μποφόρ και κάτι.
Είμαι αυτό που βλέπεις,
μα όχι όπως το εξηγείς.
Αυτό που ακούς,
μα όχι όπως το καταλαβαίνεις.
Η νύχτα παίζει μόνη της, κουρνιασμένη κάτω απο μια πεταλούδα.
Εγώ απλώς κάνω τσιγάρο δίπλα της και της ψιθυρίζω τα όνειρά μου.
ΚΑΤΙ ΣΑΠΙΖΕΙ ΕΔΩ ΓΥΡΩ!
Είναι η ελπίδα μου οτι υπάρχει ελπίδα. Και η φωτιά.
Αμα καώ θα πιείς τις φλόγες μου;
Overunky (tnx K., M.) 2004
Ξερνώ σιωπές, ανείπωτες λέξεις και περιφραγμένες πράξεις
ενώ, παράδοξα, υπάρχω.
Κι αυτή δίπλα μου, μου λέει να τα γαμήσω όλα,
να πιώ και να γίνω χάλια, πιώμα χώμα γειά σας.
Πού πάει τόσο αίμα;
Ίσως στα ποτήρια μας, μιας γενιάς με παράλογα όνειρα ελευθερίας.
Θα απέχω απο τις αναπνοές σας. Δε μου αρέσει όπως μυρίζουν.
ενα λαχάνιασμα, εναν αναστεναγμό, ή που και πού,
καμμια βαθειά εισπνοή.
Με σκοτώνουν οι Νεκρές Αναπνοές σας.
Προτιμώ ενα λαχάνιασμα, εναν αναστεναγμό, ή που και πού,
καμμια βαθειά εισπνοή.
Φίλοι (αυτοσχεδιασμός) (ευχαριστώ Μήτσο, Βασίλη) 2001
Οι δικοί μου φίλοι, παίζουν κουτσό ανάμεσα στις ροδίες από φρένα αυτοκινήτων.
Παίρνουν λεωφορεία στην τύχη, χωρίς εισητήριο
και κοροϊδεύουν τα κυπαρίσσια.
Έχουν χτυπηθεί σε θάλασσες μ' αλάτι 9 μποφώρ και κάτι.
παίζουν στις ράχες ανύποπτων βουνών και ξαγρυπνούν να δούν την ανατολή,
λίγο πριν τη δύση.
Κι εκεί κάπου, στη χαση με τη φέξη,
ανάβουν τσιγάρο,
γελώντας,
φωνάζοντας,
κι αποκοιμιούνται μεθυσμένοι με άρωμα νυχτολούλουδου..
Θέλω να πιώ, όχι, να μεθύσω θέλω
-Και μετά;
-Και μετά να γελάσω, να γελάω συνέχεια, μαζί σου
Κουβαδάκι (αυτοσχεδιασμός) ευχαριστώ Μήτσο - Βασίλη 2001
Ένα κοριτσάκι χορεύει,
ματώνοντας τα πόδια της πανω στη "μι" της κιθάρας σου Μήτσο..
Μι κοπέλα κλαίει, γύρω της φύκια και ψάρια νεκρά.
Εκεί που τη σκέπαζαν οι ωκεανοί μου,
μια γυναίκα την πήρε μαζί το κύμα,
ενώ έπαιζε σε μια όμορφη παραλία,
με το ροζ της κουβαδάκι,
μια άλλη,
μου πήρε μια πίπα,
χωρίς κουβαδάκια..
Αθήνα ( Ευχαριστώ Πέτρο) 2006
ξέρω ενα παραμύθι που λέγεται ζωή που ο πρίγκηπας εχάθει,
και δε θα φανεί.
ξέρω μια ζωή φτιαγμένη από γυαλί, σκέτο παραμύθι,
που λέγεται TV.
Εαν θές να ρθείς μαζί μια βόλτα στην Αθήνα,
αν θές να πιείς μαζί μια νύχτα στην Αθήνα,
είναι πολλές φορές που όλοι προσπερνάνε,
είναι πολλές στιγμές που χρόνια σε γερνάνε,
και τα όνειρα πεθαίνουν στην Αθήνα.
Τα όνειρα σου φύλα στην Αθήνα...
ξέρω ενα παραμύθι που λέει για ενα παιδί,
που 'χει γεράσει πρίν γεννηθεί.
ξέρω μια ζωή κλίνικα νεκρή,
σκέτο παραμύθι,
που λέγεται LSD.
Μόνοι ξανά (tnx Κ.) 2005
Μιλώντας σε μένα, τα λόγια σου κάνε εικόνες,
δε χαμπαριάζω τι λές, δεν ξέρω κανόνες.
Δυνατή μουσική κι ενα τσιγάρο στο χέρι,
περίεργο να'ναι η σιωπή σαν αστέρι.
Είναι οι λέξεις μικρές και βγαίνουν με τρόμο,
φοβούνται κι αυτές μη χάσουν το δρόμο.
Κι αν σου τραγουδώ είναι γιατί φοβάμαι
όλα όσα ξέρουνε που πάμε.
Κι όλα αυτά που θα πώ, είναι γιατί λυπάμαι
που όλοι φεύγουν μα εμείς γυρνάμε.
Θα'μαι στην άλλη γραμμή, το τραίνο σαν θα φεύγει,
δεν θα'σαι εκεί σαν θα φεύγει.
Πρέπει να 'μουν εκεί, πρέπει να 'σουν εδώ,
πρίν φύγουν οι μέρες που μου 'πες να βρώ.
Γεμίσαμε πόρτες που κλείνουν κλειδιά
και μείναμε μόνοι, μείναμε μόνοι,
ξανά.
Αλεξία 2000
Άνθρωποι ζούνε σε όνειρα,
μα όχι στα δικά τους..
Σκύλοι ξεδιψούν σε λασπόνερα,
μα δέν πουλάνε την καρδιά τους.
Κι εγώ, που ψάχνω να σε βρώ και να σου πώ,
πώς σ'αγαπώ ακόμα μα εσύ δεν είσαι εδώ,
κι ακόμα τριγυρνώ μες το σκοτάδι να σε βρώ, Αλεξία..
Είναι ο φίλος μας ένας,
κι αυτός γιατί δεν είναι εχθρός..
Πουλιά στην άκρη της αντέννας,
ζευγάρια που δε φθείρει ο καιρός..
Σαν χελιδόνι, σα λύκος σαν πουλί, σε έχω ερωτευτεί
και δεν σπάει το σκοτάδι, χωρίς ενα χάδι σου, Αλεξία..
Αυτοί φοβούνται μην πεθάνουν,
αυτοί που ποτέ τους δεν ζήσαν.
Αστέρια πέφτουν και κάνουν
λές και τα όνειρα γυρίσαν..
Ανασυγκρότηση μυαλού (tnx Τάκη) 2006
Πρέπει να ξυπνήσω νωρίς..
εχθές άργησα.
Νομίζω βρήκα μιαν αρχή, κάποτε όλα τελειώνουν.
κι αν νιώθουμε πιο μοναχοί, τα χρόνια σαν παγώνουν,
ο έρωτας μοιάζει σταθμός,
το χάος κάνει κομμάτια.
Ανασυγκρότηση μυαλού, ψάχνω σε ξένα μάτια..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου