Κάθε λέξη ενας κανόνας

Όταν κάποιος σπάει με κλωτσιά την πόρτα των ονείρων σου,
μαθαίνεις οτι το έξω έχει σημασία.

....Δεν θα 'θελα να ξέρω τους νόμους και τις συνήθειες των ανθρώπων.
Ομως τους γνωρίζω.
Ομως μου επιβάλλονται.
Καθορίζουν τη ζωη μου,
τις σχέσεις μου με τους άλλους.
...Θα μ' άρεσε να μην τους παίρνω στα σοβαρά.

....Αλλα αυτοί θα θύμωναν και θα πληγώνονταν.
Θα με παρεξηγούσαν και θα μου έκαναν κριτική.
Ισως και να με μισούσαν
γιατί θα βλέπανε στα μάτια μου τη φύση που τόσο τους φοβίζει.

....Ομως εγω δε φταίω που έφτιαξαν αυτοί τόσους κανόνες
Δεν με ρωτήσανε
Μου μάθανε απο παιδί να τους υπακούω
για να με αποδέχονται.
Με την τιμωρία και την επιβράβευση
-όπως εκπαιδεύουνε τα σκυλιά-
μου γέμισαν την καρδιά με φόβο
τόσο,που δεν μπορώ πια να εμπιστευτώ τον εαυτό μου
-τα ένστικτά μου...
...μου γέμισαν το κεφάλι με λογική παράλογη
τόσο,που δεν μπορώ να πράξω πια για το συμφέρον μου
δεν μπορώ να αισθανθώ τη γέυση της ζωής
δεν μπορώ να αντιληφθώ την αιωνιότητα
δεν μπορώ να νοιώσω πια πως είμαι ενα κομμάτι του κόσμου...

Ν.

Δεν υπάρχει εξαίρεση στον κανόνα οτι όλοι πιστεύουν οτι αποτελλούν εξαίρεση στον κανόνα.

Ιδίως σήμερα, που κάθε εταιρία νομίζει οτι έχει το δικαίωμα να σκάει στα μούτρα σου τα μυνήματά της απο κάθε κατεύθυνση χωρίς εσύ να έχεις το δικαίωμα να κάνεις το ίδιο.
Μέσω της επανάληψης νομίζουν οτι μπορούν να ορίσουν τι σημαίνει για σένα ελευθερία, εμπιστοσύνη, ασφάλεια.. Έχω σιχαθεί να βλέπω φάτσες του Τσέ.

Από τότε που κατάφεραν να διαχωρίσουν την εμφάνιση από την ουσία, είναι λές και έχουν λοβοτομήσει τις συμπεριφορές των ανθρώπων.

Για πότε ξεκινάνε κάποια πράγματα και για πότε τελειώνουν ποτέ κανείς δεν ξέρει. Οι ρυθμοί της ζωής μας είναι τόσο γρήγοροι, που πολλές φορές εμείς οι ίδιοι γινόμαστε βουβοί παρατηρητές των εξελίξεων της ζωής μας, χωρίς πραγματικά να καταλαβαίνουμε τι είναι αυτό που μας κινεί, που μας ελέγχει, που μας προστάζει.

Αδιάκοπα στεκόμαστε αμέτοχοι και ζούμε την καθημερινότητα μας, ανίκανοι να κουνήσουμε το σώμα μας, να προχωρήσουμε πέρα από τα στενά πλαίσια της απλής ζωής μας. Εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα μπουντρούμι προσπαθούμε να συμβιβαστούμε, διαστρεβλώνοντας της αλήθεια και αλλοιώνοντας πραγματικά νοήματα λέξεων και φράσεων. Ουσιαστικά η ζωή μας αποτελεί ένα άθροισμα ασύνδετων στοιχείων, που απλώς υπάρχουν γιατί έτσι το περιβάλλον προστάζει.

Αυτή είναι η μία εκδοχή, η εκδοχή ενός ταλαιπωρημένου, καταπιεσμένου και συγκρατημένου ατόμου, που ποτέ δεν έχει αφεθεί στην ορμή, στην ευχαρίστηση και στη διασκέδαση, που ανίκανος να ξεφύγει από τα δίχτυα της ματαιότητας και της καθημερινότητας, στοιβάζει όλες τους τις σκέψεις και ενέργειες στο ίδιο καλούπι, προσπαθώντας απλώς να συνεχίσει το ίδιο μαρτύριο.

Πολλές είναι οι στιγμές στην ζωή μας που σκέψεις σαν και αυτές κατακλύζουν το μυαλό μας, έστω και αν είναι παροδικές, στιγμιαίες, ή και συνήθεις. Πόσο, όμως, αυτές οι σκέψεις μπορούν να επηρεάσουν την προσωπικότητα μας και την ζωή μας; Το αποτέλεσμα μιας συνεχούς τέτοιας ψυχολογικής κατάστασης σίγουρα επιφέρει πολύ αρνητικά αποτελέσματα στον οποιοδήποτε.

Το κλειδί είναι η αυτογνωσία. Πρέπει ο καθένας να ψάχνει μέσα στον εαυτό του και στη συνέχεια στον περίγυρο του, στο περιβάλλον του, είτε φιλικό, είτε μη, για να γνωρίσει ακόμα καλύτερα το ποιος πραγματικά είναι. Η αποσαφήνιση των συναισθημάτων μας είναι ο Α και το Ω της επίτευξης αυτού του στόχου.

Συναισθήματα; Λέξη που συχνά, καθημερινά, χρησιμοποιείται από όλους μας, πολύ σπάνια, όμως, αναρωτιόμαστε τι πραγματικά σημαίνει. Ή τι είναι το κάθε συναίσθημα; Λέξεις, όπως αγάπη, μίσος, ευτυχία, δυστυχία, χαρά, τι είναι όλα αυτά; Η λέξη υποδηλώνει απλώς μία ψυχική κατάσταση, στην πραγματικότητα, όμως, η καθεμία από αυτές τις λέξεις δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά απλές συλλαβές, ενωμένες μεταξύ τους, προς σχηματισμό μιας λέξης. Δεν είναι απλές, μονοσήμαντες λέξεις. Η ερμηνεία τους δεν είναι μία, είναι άπειρες, τόσες όσοι είναι οι -νοήμονες και μη- άνθρωποι αυτού του κόσμου.

Ο άνθρωπος για να γνωρίζει τον εαυτό του πρέπει να γνωρίζει τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις. Πρέπει να ψάξει μέσα του, να νιώσει το καθένα από αυτά τα συναισθήματα, να κοιτάξει τα πρόσωπα τα οποία του τα εμπνέουν και να δώσει μία ερμηνεία, προσωπική, πλήρης, έτσι ώστε να μπορέσει πραγματικά να ευτυχίσει. Οι λέξεις είναι απλά συλλαβές ενωμένες μεταξύ τους, αυτό που πρέπει να κάνει ο καθένας είναι να τις διαλύσει και να τις ξαναφτιάξει από την αρχή, δίνοντας τους ένα προσωπικό τόνο. Πρέπει να σκαλίσουμε λέξεις με μεγάλα αμπάρια που θα μπορούν να χωρέσουν τα όνειρά μας.

Δεν πρέπει να διώχνουμε τα συναισθήματα μας, πρέπει να τα αποδεχόμαστε, αφού πρώτα τα εντοπίσουμε, και στη συνέχεια πρέπει να τα ενστερνιζόμαστε και να λειτουργούμε βάση αυτών. Δεν είναι η λογική αυτή που μας υποδεικνύει το σωστό δρόμο, η λογική απλώς μας προσφέρει μία ευστροφία, μία ευφυΐα.

Πρέπει να αφηνόμαστε σε αυτά, να τα εκφράζουμε ελεύθερα και να τα προστατεύουμε.

Και ένα «λογικό» ατόπημα δεν κάνει κακό

Στο κάτω κάτω, τα μεγαλύτερα εγκλήματα στον κόσμο έγιναν απο ανθρώπους που ακολουθούσαν κανόνες.