Τρίτη, Δεκεμβρίου 23, 2008
Τετάρτη, Δεκεμβρίου 17, 2008
ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ
(ΟΔΟΔΕΙΚΤΗΣ ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ)
1. ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ Ο ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ – Ο ΠΑΛΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΘΑΜΜΕΝΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΗ ΣΚΟΝΗ ΤΗΣ ΠΛΗΞΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ
2. ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΑΠΕΚΔΥΟΜΕΘΑ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΑΣ ΔΕΡΜΑ – ΟΛΟΓΥΜΝΟΙ ΚΙ ΩΡΑΙΟΙ ΩΣ ΟΝΕΙΡΑ ΕΑΡΙΝΑ, ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΠΡΟΣ AYTO ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΑΝΕΡΩΘΕΙ ΑΚΟΜΑ
3. ΚΥΟΦΟΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ – ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ
4. ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΜΕ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΙΡΙΔΙΖΟΥΣΕΣ ΠΟΜΦΟΛΥΓΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ ΜΑΣ – ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΤΟΠΟ ΝΑ ΑΠΟΙΚΗΣΟΥΜΕ
5. ΠΥΡΠΟΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΕΦΥΡΕΣ “ΠΑΡΕΛΘΟΝ” ΚΑΙ “ΜΕΛΛΟΝ” – ΔΕΝ ΜΑ΄Σ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΤΟ ΧΑΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ – ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΜΕΤΕΩΡΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΟΥ “ΤΩΡΑ”
6. ΛΕΞΕΙΣ-ΜΟΛΟΤΩΦ ΣΚΑΝΕ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΚΑΙ ΠΥΡΠΟΛΟΥΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ – ΠΡΟΣΟΧΗ! ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΛΕΚΤΑ ΑΠ’ ΤΗ ΒΕΝΖΙΝΗ
7. ΘΡΥΜΜΑΤΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ ΤΟΥ ΕΓΩΙΣΜΟΥ – ΚΑΙΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΦΥΛΑΚΙΖΕΙ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ
8. ΟΙ ΚΡΑΥΓΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ ΜΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΓΑΝΤΙΑ ΚΛΑΔΙΑ –ΔΕΣΤΕ! ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝΟΥΝ ΣΧΟΙΝΙΑ – ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΥΝΙΑ – ΓΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΚΡΕΜΟΥΝ ΕΝΑΝ ΧΟΝΤΡΟ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ
9. ΠΩ΄Σ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΝΑ ΔΙΚΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΘΩΩΤΗΤΑ; – Η ΑΘΩΩΤΗΤΑ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΣΕ ΑΧΡΗΣΤΙΑ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
10. ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΦΕΡΕΤΡΑ – Η ΤΑΞΗ, ΤΑ ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΤΟΥΣ
11. ΔΕΣΤΕ! – ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΜΑΣ ΕΓΙΝΑΝ ΦΛΟΓΕΣ! ΨΗΛΑΦΟΥΝ ΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ
12. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΑΦΟ – ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΣΤΥΛΟ
13. Η “ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ” ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΠΡΟΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ – ΞΑΦΝΙΚΑ ΣΧΙΖΕΙ ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ ΤΟΥ – ΤΑ ΣΤΗΘΗ ΤΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΕΤΟΥΝ – ΣΤΗ ΘΕΑ ΤΟΥ ΑΙΔΟΙΟΥ ΤΟΥ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ
14. ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΕΝΟΜΥΑΛΟΥΣ: ΠΕΤΑΞΤΕ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΑΣ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ – ΑΦΗΣΤΕ ΚΕΝΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΑΣ, ΝΑ ’ΡΘΟΥΝ ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΝΑ ΦΩΛΙΑΣΟΥΝ. ΝΑ ’ΡΘΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΑΝΟΙΞΗ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ!
15. ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ: ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ – ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ – ΤΩΡΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ – ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΕΝΤΟΣ ΜΑΣ
16. ΜΕ ΒΟΓΓΗΤΑ, ΣΚΟΤΑΔΙΑ, ΔΑΚΡΥΑ, ΚΡΟΤΟΥΣ, ΚΡΑΥΓΕΣ, ΛΑΜΨΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΥΜΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Θ’ ΑΚΟΥΣΤΕΙ ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΠΙΟ ΤΡΥΦΕΡΟ, “Σ’ ΑΓΑΠΩ”
17. ΜΕ ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΛΙΑΧΤΩΝ ΜΑΣ, Ο ΑΝΕΜΟΣ ΡΑΒΕΙ ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ
18. ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ – ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ – ΓΙΑΤΙ Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΦΟΒΑΣΤΕ, ΑΥΤΟ ΑΝΑΠΟΤΡΕΠΤΑ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ
19. ΦΟΒΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ΄ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΤΕ – ΕΙΣΤΕ ΕΝΑ ΑΝΟΥΣΙΟ ΟΝΕΙΡΟ – ΜΟΛΙΣ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΘΑ ΔΙΑΛΥΘΕΙΤΕ ΣΑΝ ΠΡΩΙΝΗ ΟΜΙΧΛΗ – Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΑΚΟΜΑ
20. ΘΑ ’ΡΘΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΟΙΤΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΤΙ ΜΑ΄Σ ΧΡΗΣΙΜΕΥΑΝ
21. ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΑΠΑΞ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ: Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ – ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗΝ (ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ) – Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΡΟΥΦΑΕΙ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΜΑΣ – ΛΕΗΛΑΤΕΙ ΤΗ ΖΩΗ
22. ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΟ, ΠΕΤΥΧΑΙΝΕΙ! ΕΜΦΑΝΙΣΤΕ ΚΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΝΟΙΓΟΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΒΛΕΦΑΡΑ
23. ΖΩ ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ, ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΩ ΚΟΣΜΟΥΣ – Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Ή ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΤΙΚΗ, Ή ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ
24. ΔΕΣΤΕ! ΜΕΣΑ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΚΑΠΝΟΥΣ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΓΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΥΡΠΟΛΗΜΕΝΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ, Η ΣΕΛΗΝΗ ΔΙΑΒΑΙΝΕΙ ΑΤΑΡΑΧΗ – ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΤΕΙΤΕ! ΜΕΣΑ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΚΡΟΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ, ΜΙΑ ΑΠΟΚΟΣΜΗ ΜΕΛΩΔΙΑ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ
25. ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΥΚΟΥΛΩΜΕΝΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΙΣ ΒΡΩΜΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΡΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΙΑΣ, ΔΕΝ ΕΥΡΙΣΚΑ ΛΟΓΟ ΝΑ ΣΗΚΩΘΩ ΑΠ’ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ – ΞΑΦΝΙΚΑ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΩ ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΠΕΤΑΧΤΗΚΑ ΟΡΘΙΟΣ
26. ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΕΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΕΧΕΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ – ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΖΕΙ
http://directactiongr.blogspot.com/
Παρασκευή, Δεκεμβρίου 12, 2008
Γενιά βολεμένων αναίσθητων ψηφο-φόρων
"Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία». Ισοκράτης 436-338 π.Χ."
Αυτό μου το έστειλαν σε mass-mail.
Μήν γίνεστε φερέφωνα των ψεμμάτων της εξουσίας! Το έγραψε και ο Ελεύθερος Τύπος στην πρώτη σελίδα (!). Παραθέτω το αυθεντικό κείμενο χωρίς τις... νεοελληνικές παρεμβάσεις:
[20] Οἱ γὰρ κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον τὴν πόλιν διοικοῦντες κατεστήσαντο πολιτείαν οὐκ ὀνόματι μὲν τῷ κοινοτάτῳ καὶ πραοτάτῳ προσαγορευομένην, ἐπὶ δὲ τῶν πράξεων οὐ τοιαύτην τοῖς ἐντυγχάνουσι φαινομένην, οὐδ’ ἣ τοῦτον τὸν τρόπον ἐπαίδευε τοὺς πολίτας ὥσθ’ ἡγεῖσθαι τὴν μὲν ἀκολασίαν δημοκρατίαν, τὴν δὲ παρανομίαν ἐλευθερίαν, τὴν δὲ παρρησίαν ἰσονομίαν, τὴν δ’ ἐξουσίαν τοῦ ταῦτα ποιεῖν εὐδαιμονίαν, ἀλλὰ μισοῦσα καὶ κολάζουσα τοὺς τοιούτους βελτίους καὶ σωφρονεστέρους ἅπαντας τοὺς πολίτας ἐποίησεν.
Τα ζευγάρια του πρωτότυπου έχουν το δικό τους ενδιαφέρον
ἀκολασία -> δημοκρατία
παρανομία -> ἐλευθερία
παρρησία -> ἰσονομία
ἐξουσίαν τοῦ ταῦτα ποιεῖν -> εὐδαιμονίαν
Όποιος θέλει, ας ψάξει τις λέξεις… Γιατί, αρχή παιδεύσεως η ονομάτων επίσκεψις (αποδίδεται στον Αντισθένη από τον Επίκτητο, σε απόσπασμα!)
Του χρήστη Έκτορα Φέρλα
Μια παρόμοια άποψη εκφράζει και ο Νίκος Σαραντάκος στην ακόλουθη σελίδα http://www.sarantakos.com/isocrat.htm
Δεν θα το σχολιάσω περισσότερο. Επίσης δεν είμαι βλάκας, ξέρω οτι για να αλλάξει κάτι θα πάρει γενιές ολόκληρες αλλά η σημερινή τρομαγμένη γενιά του καναπέ πραγματικά δεν έχει κάνει κάτι ως τώρα για τα εγκλήματα που συντελλούνται με την συγκαταβατική αδιαφορία της.
Δεν θα αλλάξει τίποτα σε μια μέρα, οι συνειδήσεις χτίζονται με βιώματα και αυτή τη στιγμή αυτό προσπαθούμε να δημιουργήσουμε. Αντικαθεστωτικές εμπειρίες ενάντια στον πολίτη που συναντώ κάθε μέρα, φερέφωνο των κέντρων εξουσίας. Τα αυτιά μου κοντεύουν να πέσουν ακούγοντας φράσεις όπως..
" βγάλτε τα τάνκς στους δρόμους να τους σκοτώσουν όλους να ησυχάσουμε.. "
"Το τρόλλευ στην χούντα ερχότανε στην ώρα του"¨
"Αν κάψουν το αμαξι μου θα τους σκοτώσω" (για ενα yaris)
"καλα έπαθε το παιδί, για να το σκοτώσουν κάτι θα 'χε κάνει".
΄
Πνιγόμαστε στην οργή κι αν δεν ξεσπάσει κάπου και την καταπιούμε θα παγώσουμε ακόμα περισσότερο.
Τέλος, οι πολίτες που ψηφοφορούν όπως λες είδαμε τι κάνανε με τις πυρκαγιές πέρυσι, με τα ασφαλιστικά ταμεία, με τα νομοσχέδια για την παιδεία, με τον βουλγαράκη φέτος και το Βατοπέδι.. Αυτή την ψευδαίσθηση αλλαγής των κοινωνικών δρώμενων που λέγεται ψήφος εγώ την φοβάμαι πιο πολύ από τις τηλεοράσεις.
δεν συνεχίζω, η ώρα είναι 12:20 και κάποτε πρέπει να πάω στη δουλειά.
Καλημέρα.
Αυτό μου το έστειλαν σε mass-mail.
Μήν γίνεστε φερέφωνα των ψεμμάτων της εξουσίας! Το έγραψε και ο Ελεύθερος Τύπος στην πρώτη σελίδα (!). Παραθέτω το αυθεντικό κείμενο χωρίς τις... νεοελληνικές παρεμβάσεις:
[20] Οἱ γὰρ κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον τὴν πόλιν διοικοῦντες κατεστήσαντο πολιτείαν οὐκ ὀνόματι μὲν τῷ κοινοτάτῳ καὶ πραοτάτῳ προσαγορευομένην, ἐπὶ δὲ τῶν πράξεων οὐ τοιαύτην τοῖς ἐντυγχάνουσι φαινομένην, οὐδ’ ἣ τοῦτον τὸν τρόπον ἐπαίδευε τοὺς πολίτας ὥσθ’ ἡγεῖσθαι τὴν μὲν ἀκολασίαν δημοκρατίαν, τὴν δὲ παρανομίαν ἐλευθερίαν, τὴν δὲ παρρησίαν ἰσονομίαν, τὴν δ’ ἐξουσίαν τοῦ ταῦτα ποιεῖν εὐδαιμονίαν, ἀλλὰ μισοῦσα καὶ κολάζουσα τοὺς τοιούτους βελτίους καὶ σωφρονεστέρους ἅπαντας τοὺς πολίτας ἐποίησεν.
Τα ζευγάρια του πρωτότυπου έχουν το δικό τους ενδιαφέρον
ἀκολασία -> δημοκρατία
παρανομία -> ἐλευθερία
παρρησία -> ἰσονομία
ἐξουσίαν τοῦ ταῦτα ποιεῖν -> εὐδαιμονίαν
Όποιος θέλει, ας ψάξει τις λέξεις… Γιατί, αρχή παιδεύσεως η ονομάτων επίσκεψις (αποδίδεται στον Αντισθένη από τον Επίκτητο, σε απόσπασμα!)
Του χρήστη Έκτορα Φέρλα
Μια παρόμοια άποψη εκφράζει και ο Νίκος Σαραντάκος στην ακόλουθη σελίδα http://www.sarantakos.com/isocrat.htm
Δεν θα το σχολιάσω περισσότερο. Επίσης δεν είμαι βλάκας, ξέρω οτι για να αλλάξει κάτι θα πάρει γενιές ολόκληρες αλλά η σημερινή τρομαγμένη γενιά του καναπέ πραγματικά δεν έχει κάνει κάτι ως τώρα για τα εγκλήματα που συντελλούνται με την συγκαταβατική αδιαφορία της.
Δεν θα αλλάξει τίποτα σε μια μέρα, οι συνειδήσεις χτίζονται με βιώματα και αυτή τη στιγμή αυτό προσπαθούμε να δημιουργήσουμε. Αντικαθεστωτικές εμπειρίες ενάντια στον πολίτη που συναντώ κάθε μέρα, φερέφωνο των κέντρων εξουσίας. Τα αυτιά μου κοντεύουν να πέσουν ακούγοντας φράσεις όπως..
" βγάλτε τα τάνκς στους δρόμους να τους σκοτώσουν όλους να ησυχάσουμε.. "
"Το τρόλλευ στην χούντα ερχότανε στην ώρα του"¨
"Αν κάψουν το αμαξι μου θα τους σκοτώσω" (για ενα yaris)
"καλα έπαθε το παιδί, για να το σκοτώσουν κάτι θα 'χε κάνει".
΄
Πνιγόμαστε στην οργή κι αν δεν ξεσπάσει κάπου και την καταπιούμε θα παγώσουμε ακόμα περισσότερο.
Τέλος, οι πολίτες που ψηφοφορούν όπως λες είδαμε τι κάνανε με τις πυρκαγιές πέρυσι, με τα ασφαλιστικά ταμεία, με τα νομοσχέδια για την παιδεία, με τον βουλγαράκη φέτος και το Βατοπέδι.. Αυτή την ψευδαίσθηση αλλαγής των κοινωνικών δρώμενων που λέγεται ψήφος εγώ την φοβάμαι πιο πολύ από τις τηλεοράσεις.
δεν συνεχίζω, η ώρα είναι 12:20 και κάποτε πρέπει να πάω στη δουλειά.
Καλημέρα.
Τετάρτη, Δεκεμβρίου 10, 2008
Χούντα 2008
Απόσπασμα της συνέντευξης του Λάκη Λαζόπουλου από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ALPHA στις 7/12/2008, μια ημέρα μετά την δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον Θερμοκέφαλο Μπάτσο που για κάποιο "παράξενο" λόγο "εξαφανίστηκε" από το BlueWhiteGT μόλις λίγες ώρες αφότου ανέβηκε.
Μάλλον ο λόγος ήταν η συγκεκριμένη συνέντευξη, μιας και τα υπόλοιπα θέματα του δελτίου έπαιξαν πάνω κάτω σε όλα τα δίκτυα. Επειδή αυτή η συνέντευξη εκφράζει απόλυτα την άποψή μου, θεωρώ το γεγονός απόπειρα λογοκρισίας και του δίνω μια ακόμα ευκαιρία να προβληθεί.
.. το απο κάτω το βγάλαν, πηγαίντε στο παρακάτω:
Μάλλον ο λόγος ήταν η συγκεκριμένη συνέντευξη, μιας και τα υπόλοιπα θέματα του δελτίου έπαιξαν πάνω κάτω σε όλα τα δίκτυα. Επειδή αυτή η συνέντευξη εκφράζει απόλυτα την άποψή μου, θεωρώ το γεγονός απόπειρα λογοκρισίας και του δίνω μια ακόμα ευκαιρία να προβληθεί.
.. το απο κάτω το βγάλαν, πηγαίντε στο παρακάτω:
Τρίτη, Δεκεμβρίου 09, 2008
Βία στη βία στη βία στη βία στη βία στη βία.....
Η γενιά μας ήταν καταδικασμένη πρίν ακόμα γεννηθεί...
Καλουπωμένη απ' το επαναστατικό ξέβρασμα της δικτατορίας που ποτέ δεν ηττήθηκε, απλώς φόρεσε τα δημοκρατικά της..
Γεννηθήκαμε με προδιαγραφές μπαταρίας, ενός κουρδιστού συστήματος που θρέφει την απύθμενη απληστία συγκεκριμένων οικογενειών κατ' εξακολούθηση και αποκλειστικά κληρονομικά.
Οι υπόλοιποι κληρονομούν το βάρος της απάθειας.
Τα σύνορα έχουν προ πολλού παραβιαστεί. Τα σύνορα της ανθρωπιάς.
Η Βια;
Η ΒΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΟΥ.
Η ΒΙΑ ΜΑΣ ΝΑΝΟΥΡΙΖΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΟΥΜΕ.
Η ΒΙΑ ΜΑΣ ΝΑΝΟΥΡΙΖΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΟΥΜΕ.
ΒΙΑ στην τηλεόραση, στην οδική κυκλοφορία, στις μεταξύ μας σχέσεις.
Βιομανείς, απαθείς και άμαθοι, πλυμμηρισμένοι απο νεκρές ελπίδες ξενόφερτων ονείρων.
Δεν τους αντέχω άλλο.
Βιάζουν μεθοδικά ο,τι ποιό ιερό τους κληροδοτήθηκε απο την ίδια τους τη φύση. Καταφέρνουν να χρησιμοποιούν τα προταιρήματά τους σπέρνοντας το θάνατο, μόνο για να θερίσουν τίποτα παρά περισσότερο θάνατο.
Και σαν τύχει να βρεθούν μπροστά στην ωμή αλήθεια του είναι τους, τρομοκρατημένοι και με πανικό τρέχουν να κρυφτούν στα γκρίζα τους κουτιά, που αποκαλούν με έπαρση και αυτοθαυμασμό "ιδιοκτησίες".
Ευευρίσκουν Θεούς των οποίων αποτελούν το αγαπημένο δημιούργημα και τρέχουν σ'εκκλησίες ζητιανέυοντας την αθανασία μιας ψυχής που δεν έχουν.
Κρίνουν, καταδικάζουν κι αθωώνουν τη ζωή, λές και θα είχαν ποτέ το δικαίωμα να σβήσουνε τον ήλιο.
Και εμείς που, μεθοδευμένα, δεν μας άφησαν τίποτα ιερό, τίποτα φυσικό ή αληθινό, προσευχόμαστε να μας αφήσουν ήσυχους τουλάχιστον στους καναπέδες μας...
15 χρονών..
Η εκδίκηση των νεκρών μας ονείρων περιδιαβαίνει τους δρόμους
με πολλές αιτίες και μια αφορμή.
Τα λέμε εκεί...
Τρίτη, Δεκεμβρίου 02, 2008
Τρίτη, Νοεμβρίου 04, 2008
Κυριακή, Οκτωβρίου 26, 2008
Κυριακή
Προσπαθώ να ακροβατήσω ανάμεσα στην αφόρητη τσιμεντοχεσμένη κυκλοφορία της Αθήνας. Έχω εγκλωβιστεί στην μοναξιά των αγχωμένων βλεμμάτων. Εδώ όλοι έχουν τρελλαθεί. Το μπετό έχει θεμελιώσει τις ψυχές τους. Μπετόψυχοι. Ανίκανοι να παραδρομήσουν για οποιοδήποτε λόγο, να κοντοσταθούν για να θαυμάσουν κάτι όμορφο.
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου υπεράνω. Ένας χρόνος στην Αθήνα ήταν πιο πολύς απ' όσο μπορούσα να αντέξω. Μέρες ίδιες κι απαράλλακτες κυλούν σχεδόν ξεχασμένες απο τους ανθρώπους. Ο Πολιτισμός, τα συναισθήματα και η ζωή είναι ασφαλώς περιφραγμένα από ερμητικά κλειστές, αλεπάλληλες διχοτομήσεις του χρόνου χωρίς τέλος..
Όλοι, ακόμα κι εγώ τώρα, ζούν σαν όλο αυτό να είναι κάτι προσωρινό, μια τιμωρία που κάνεις υπομονή να τελειώσει. Φανερά εκνευρισμένοι, διστακτικοί απέναντι στον Ήλιο, ποδοπατούν την κάθε μέρα στους δρόμους. Όλα για την ασφάλεια. Για την άνεση. Για το χρήμα. Η ρουτίνα είναι απλώς το μέσο. Ο Θάνατος καθημερινός κι απαρατήρητος.
Όταν είσαι μέσα στη φύση τον θάνατο δεν τον φοβάσαι. Δεν υπάρχει λόγος να φοβηθείς. Είναι κάτι φυσικό και αξιοπρεπές. Στην πόλη μοιάζει απόκοσμος και ταυτόχρονα τόσο κοινός. Συμβαίνει σε βρώμικα σοκάκια, σε ξεχασμένα σπίτια, στους δρόμους σε μορφή σφαγείου.
Ζητημα είναι να αντέξω εδώ. Να αντέξω. Μόνο να αντέξω, να μήν ξεχάσω τις ανάγκες μου. Να μήν ξεχάσω τα πολύχρωμά μου όνειρα.
Η Δουλειά στην πόλη σε εξοντώνει. Δεν υπάρχει διαφυγή. 24 - 9 ώρες δουλειά - 2 ώρες μετακινήσεις - 6 ώρες ύπνος = 7 ώρες να υπάρξεις.. Απλά μαθηματικά. Ημέρες των 7 ωρών.
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου υπεράνω. Ένας χρόνος στην Αθήνα ήταν πιο πολύς απ' όσο μπορούσα να αντέξω. Μέρες ίδιες κι απαράλλακτες κυλούν σχεδόν ξεχασμένες απο τους ανθρώπους. Ο Πολιτισμός, τα συναισθήματα και η ζωή είναι ασφαλώς περιφραγμένα από ερμητικά κλειστές, αλεπάλληλες διχοτομήσεις του χρόνου χωρίς τέλος..
Όλοι, ακόμα κι εγώ τώρα, ζούν σαν όλο αυτό να είναι κάτι προσωρινό, μια τιμωρία που κάνεις υπομονή να τελειώσει. Φανερά εκνευρισμένοι, διστακτικοί απέναντι στον Ήλιο, ποδοπατούν την κάθε μέρα στους δρόμους. Όλα για την ασφάλεια. Για την άνεση. Για το χρήμα. Η ρουτίνα είναι απλώς το μέσο. Ο Θάνατος καθημερινός κι απαρατήρητος.
Όταν είσαι μέσα στη φύση τον θάνατο δεν τον φοβάσαι. Δεν υπάρχει λόγος να φοβηθείς. Είναι κάτι φυσικό και αξιοπρεπές. Στην πόλη μοιάζει απόκοσμος και ταυτόχρονα τόσο κοινός. Συμβαίνει σε βρώμικα σοκάκια, σε ξεχασμένα σπίτια, στους δρόμους σε μορφή σφαγείου.
Ζητημα είναι να αντέξω εδώ. Να αντέξω. Μόνο να αντέξω, να μήν ξεχάσω τις ανάγκες μου. Να μήν ξεχάσω τα πολύχρωμά μου όνειρα.
Η Δουλειά στην πόλη σε εξοντώνει. Δεν υπάρχει διαφυγή. 24 - 9 ώρες δουλειά - 2 ώρες μετακινήσεις - 6 ώρες ύπνος = 7 ώρες να υπάρξεις.. Απλά μαθηματικά. Ημέρες των 7 ωρών.
Τετάρτη, Οκτωβρίου 22, 2008
Ενας μικρός, καθημερινός θάνατος
"Γιατί η ομορφιά δεν ειναι τίποτα άλλο απο την αρχή του τρομερού
που μπορούμε ακόμα να αισθανθούμε και τη θαυμάζουμε μόνο και μόνο
γιατί δε στεργεί να μας καταστρέψει.."
Κάθε αποχωρισμός είναι ενας μικρός θάνατος.
Κουρνιάζουμε σε μεταχειρισμένες αγκαλιές,
ζούμε ανάπηρους έρωτες..
Μεταχειριζόμαστε απρόσεχτα τα πιό όμορφα λουλούδια.
Έτσι ο κάθε μας έρωτας μας αφήνει όλο και περισσότερο κενόυς απο ζωη,
όλο και πιό άδειους από ομορφιά.
Νεκρώνουμε..
Πεθαίνουμε και ξαναγεννιόμαστε όλο και πιο λειψοί,
μέχρι μιά μέρα να ξυπνήσουμε ανακαλύπτωντας ότι δεν μας
έχει απομείνει τίποτα..
Ώστε να αποφασίσουμε να παντρευτούμε.
Ο χωρισμός είναι θάνατος, κι όσο κρυβόμαστε απο αυτή του τη φύση
περιγελούμε με αφέλεια τις καταστροφικές του συνέπειες.
Γιατί η αλήθεια είναι ότι
πληγώνεις ο,τι αγαπάς,
μα σκοτώνεις ότι αγάπησες περισσότερο.
Μια καρδιά δολοφονος...
που μπορούμε ακόμα να αισθανθούμε και τη θαυμάζουμε μόνο και μόνο
γιατί δε στεργεί να μας καταστρέψει.."
Κάθε αποχωρισμός είναι ενας μικρός θάνατος.
Κουρνιάζουμε σε μεταχειρισμένες αγκαλιές,
ζούμε ανάπηρους έρωτες..
Μεταχειριζόμαστε απρόσεχτα τα πιό όμορφα λουλούδια.
Έτσι ο κάθε μας έρωτας μας αφήνει όλο και περισσότερο κενόυς απο ζωη,
όλο και πιό άδειους από ομορφιά.
Νεκρώνουμε..
Πεθαίνουμε και ξαναγεννιόμαστε όλο και πιο λειψοί,
μέχρι μιά μέρα να ξυπνήσουμε ανακαλύπτωντας ότι δεν μας
έχει απομείνει τίποτα..
Ώστε να αποφασίσουμε να παντρευτούμε.
Ο χωρισμός είναι θάνατος, κι όσο κρυβόμαστε απο αυτή του τη φύση
περιγελούμε με αφέλεια τις καταστροφικές του συνέπειες.
Γιατί η αλήθεια είναι ότι
πληγώνεις ο,τι αγαπάς,
μα σκοτώνεις ότι αγάπησες περισσότερο.
Μια καρδιά δολοφονος...
Τετάρτη, Οκτωβρίου 01, 2008
Time
(Mason, Waters, Wright, Gilmour) 7:06
Ticking away the moments that make up a dull day
You fritter and waste the hours in an offhand way.
Kicking around on a piece of ground in your home town
Waiting for someone or something to show you the way.
Tired of lying in the sunshine staying home to watch the rain.
You are young and life is long and there is time to kill today.
And then one day you find ten years have got behind you.
No one told you when to run, you missed the starting gun.
So you run and you run to catch up with the sun but it's sinking
Racing around to come up behind you again.
The sun is the same in a relative way but you're older,
Shorter of breath and one day closer to death.
Every year is getting shorter never seem to find the time.
Plans that either come to naught or half a page of scribbled lines
Hanging on in quiet desperation is the English way
The time is gone, the song is over,
Thought I'd something more to say.
Ticking away the moments that make up a dull day
You fritter and waste the hours in an offhand way.
Kicking around on a piece of ground in your home town
Waiting for someone or something to show you the way.
Tired of lying in the sunshine staying home to watch the rain.
You are young and life is long and there is time to kill today.
And then one day you find ten years have got behind you.
No one told you when to run, you missed the starting gun.
So you run and you run to catch up with the sun but it's sinking
Racing around to come up behind you again.
The sun is the same in a relative way but you're older,
Shorter of breath and one day closer to death.
Every year is getting shorter never seem to find the time.
Plans that either come to naught or half a page of scribbled lines
Hanging on in quiet desperation is the English way
The time is gone, the song is over,
Thought I'd something more to say.
Πέμπτη, Αυγούστου 28, 2008
Πρίν τελειώσει ο Αυγουστος, πρίν αρχίσει ο Σεπτέμβρης
Κάπου σε μια παραλία,
που δεν γνώρισα ποτέ,
οι ρόδες ανασηκώνουνε την άμμο
και οι καυτές πέτρες μοιάζουνε λίμνη.
Δίπλα στη θάλασσα,μαζί με τον άνεμο,
ενας γλάρος πλαγιάζει απο πάνω μας με ορθάνοιχτα φτερά
κι ακολουθεί το κίτρινο αμάξι.
Το ξεπαρθένιασμα του χρόνου,
στιγμές που μπορείς να κάνεις ο,τι σκεφτείς.
Να τις ζήσεις ολόκληρες, να τους ρουφήξεις το μεδούλι
σαν ζουμί καρπουζιού στεγνό πάνω στο δέρμα..
Τα όνειρα μοιάζουν πιο αληθινά από την ρημαγμένη πραγματικότητα.
Αν μπορούσα να λησμονήσω την ανάγκη της επόμενης ανάσας
δεν θα ήμουνα καν εδώ.
Ασθμαίνοντας έφτασα κι εσύ δεν είσαι πουθενά να με καλωσορίσεις.
Απολύομαι.
Μια ζωή τεμαχισμένη ψάχνει τα κομμάτια της και μια ψυχή τα όνειρά της.
Δε θα δείξω σε κανέναν τους προδότες. Προδοσία ανθρωπιάς, φιλίας, προδότες ύπαρξης.
Δουλειά δεν είχε ο διάολος γαμούσε τα παιδιά του.
Για μια πατρίδα και όλους αυτούς, που ρημάξανε τον Καιάφα, τη Νέδα, την Ολυμπία,
τα όνειρα εκδικούνται..
Δεν έχω εγώ πατρίδα.
ΜΟΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ
1+σήμερα.
Ρε.. Αί στο διάολο!
που δεν γνώρισα ποτέ,
οι ρόδες ανασηκώνουνε την άμμο
και οι καυτές πέτρες μοιάζουνε λίμνη.
Δίπλα στη θάλασσα,μαζί με τον άνεμο,
ενας γλάρος πλαγιάζει απο πάνω μας με ορθάνοιχτα φτερά
κι ακολουθεί το κίτρινο αμάξι.
Το ξεπαρθένιασμα του χρόνου,
στιγμές που μπορείς να κάνεις ο,τι σκεφτείς.
Να τις ζήσεις ολόκληρες, να τους ρουφήξεις το μεδούλι
σαν ζουμί καρπουζιού στεγνό πάνω στο δέρμα..
Τα όνειρα μοιάζουν πιο αληθινά από την ρημαγμένη πραγματικότητα.
Αν μπορούσα να λησμονήσω την ανάγκη της επόμενης ανάσας
δεν θα ήμουνα καν εδώ.
Ασθμαίνοντας έφτασα κι εσύ δεν είσαι πουθενά να με καλωσορίσεις.
Απολύομαι.
Μια ζωή τεμαχισμένη ψάχνει τα κομμάτια της και μια ψυχή τα όνειρά της.
Δε θα δείξω σε κανέναν τους προδότες. Προδοσία ανθρωπιάς, φιλίας, προδότες ύπαρξης.
Δουλειά δεν είχε ο διάολος γαμούσε τα παιδιά του.
Για μια πατρίδα και όλους αυτούς, που ρημάξανε τον Καιάφα, τη Νέδα, την Ολυμπία,
τα όνειρα εκδικούνται..
Δεν έχω εγώ πατρίδα.
ΜΟΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ
1+σήμερα.
Ρε.. Αί στο διάολο!
Σάββατο, Αυγούστου 09, 2008
Δευτέρα, Ιουλίου 28, 2008
Ελληνικά Δάση και Ελληνική Πολιτική
η ΕΕ εξέδωσε ένα ψήφισμα για όλες τις μεσογειακές χώρες που επλήγησαν από φωτιές, να δεσμευτούν ότι τα δάση που κάηκαν θα ξαναγίνουν δάση, διότι αυτό αφορά ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ.
Το ψήφισμα υπεγράφη από τις αντιπροσωπείες όλων των Μεσογειακών χωρών ( Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Πορτογαλία) και όλων των παρατάξεων... εκτός μίας.
Guess who?... Ο υπουργός επικρατείας είπε ως δικαιολογία ότι αυτό είναι παρέμβαση στο Σύνταγμα της Χώρας βλέπε Άρθρο 24, περί 'δασικών εκτάσεων και δασών' !!...
Εκτός, αυτού, προχτές οι ειδήσεις ακόμα και των κρατικών καναλιών ανέφεραν ότι 2.000 και πλέον στρέμματα στη Ζαχάρω 'παραχωρήθηκαν για ήπια τουριστική ανάπτυξη' σε μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα.
Οφείλουμε να δείξουμε σε όλα τα κόμματα ότι δεν είμαστε σύμφωνοι και ότι δεν αδιαφορούμε: υπογράψτε το petition για την προστασία των δασών.
Οι τωρινές 191.400 υπογραφές είναι πάρα πολύ λίγες - οφείλουμε να τις κάνουμε 2.000.000, αφού η αίτηση αυτή θα σταλεί στη Βουλή, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αλλά και στον ΟΗΕ.
Υπογράψτε εδώ :
www.petitiononline.com/forestgr/
Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ !
ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ ΠΑΝΤΟΥ!!!!
Το ψήφισμα υπεγράφη από τις αντιπροσωπείες όλων των Μεσογειακών χωρών ( Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Πορτογαλία) και όλων των παρατάξεων... εκτός μίας.
Guess who?... Ο υπουργός επικρατείας είπε ως δικαιολογία ότι αυτό είναι παρέμβαση στο Σύνταγμα της Χώρας βλέπε Άρθρο 24, περί 'δασικών εκτάσεων και δασών' !!...
Εκτός, αυτού, προχτές οι ειδήσεις ακόμα και των κρατικών καναλιών ανέφεραν ότι 2.000 και πλέον στρέμματα στη Ζαχάρω 'παραχωρήθηκαν για ήπια τουριστική ανάπτυξη' σε μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα.
Οφείλουμε να δείξουμε σε όλα τα κόμματα ότι δεν είμαστε σύμφωνοι και ότι δεν αδιαφορούμε: υπογράψτε το petition για την προστασία των δασών.
Οι τωρινές 191.400 υπογραφές είναι πάρα πολύ λίγες - οφείλουμε να τις κάνουμε 2.000.000, αφού η αίτηση αυτή θα σταλεί στη Βουλή, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αλλά και στον ΟΗΕ.
Υπογράψτε εδώ :
www.petitiononline.com/forestgr/
Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ !
ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ ΠΑΝΤΟΥ!!!!
Σάββατο, Ιουλίου 19, 2008
Σημείο θραύσης
Wikipedia:
Breaking point (psychology) is a term used to denote a critical moment of personal stress
Πρέπει να μάθω ξανά πώς να ονειρεύομαι, πως να ελπίζω, να αντιδρώ και να δημιουργώ βάση του τι θέλω. Βασικές αρχές ζωής που έχουν ανατραπεί μπροστά στο κουρδιστό ραμολιμέντο του χακί.
12 μήνες χωρίς αναπνοή
12 μήνες χωρίς όνειρα, μόνο εφιάλτες
12 χωρίς ανταμοιβή
12 χωρίς ...
...---... ...---... ...---... ...---... ...---... ...---...
Οδηγείτε προσεκτικά...
Σάββατο, Ιουνίου 07, 2008
Δασοπροστασία, Σχεδιασμός και Πρόληψη στην Ελλάδα του 2008
Για μία ακόμη φορά σκοτωνόμαστε με τους πολιτικάντηδες και κάθε λογής Δημοσιοκαννίβαλους για τα αυτονόητα, όπως π.χ. το να μπορούμε να επιλέγουμε ποιοί θα είναι οδηγοί των πυροσβεστικών οχημάτων εφόσον αφορά την ασφάλειά μας.
Επίσης κάτι άκουσα οτι φέτος δεν θα μας δώσουν TETRA απο το Π.Σ. και θα χρησιμοποιούμε τα αναλογικά. Εχθές είχαμε πάει Ιπποκράτειο Πολιτεία στην Φωτιά ( που είναι το μόνο ακόμα άκαυτο μέρος της Πάρνηθας) και το συντονιστικό κέντρο της Πυροσβεστικής δεν μας απαντούσε ( κάτι που γίνεται όλο και πιο συχνό φαινόμενο ). Δεν είναι κατάσταση αυτή. Στο εξωτερικό θεωρούν οτι κάθε μονάδα σε δασική πυρκαγιά πρέπει να έχει ΟΠΤΙΚΗ επαφή με τουλάχιστον άλλη μία για να θεωρείται accounted (οτι ζεί) και εδώ δεν έχουμε ούτε ασύρματη..
Σκέφτομαι να πώ στα παιδιά όποτε δεν τους απαντάει να φεύγουν απο την πυρκαγιά καθαρά για λόγους της ασφάλειάς τους. Ανυπαρκτος συντονισμός, κάθε χρόνο και χειρότερα. Η περιοχή μας έχει μείνει πιο ακάλυπτη απο ποτέ λόγω έλλειψης προσωπικού του Π.Σ. Τα δάση είναι στην χειρότερη κατάσταση από άποψη βλάστησης και ξηρασίας και το Δασαρχείο ενώ του πήρε 1 μέρα να κάνει μύνηση στο Δήμο γιατί πήγε και καθάρισε κάτι μπάζα από το δάσος, του έχει πάρει έως τώρα 3 μήνες (!) για να μας απαντήσει εαν μας επιτρέπει να κάνουμε ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΟ καθαρισμό στο δάσος του Μορτερού ( που απο την αρχή του χρόνου, για κάποιο λόγο όλοι λένε οτι "φέτος θα καεί" - π.χ. ο Πρόεδρος του ΣΠΑΠ). Αυτό το δάσος είναι η αφορμή που είχα να γίνω εθελοντής και μετά από 8 χρόνια πρώτη φορά καταλαβαίνω πόσο μάταιο είναι ο,τι κάνουμε.
Έχω απογοητευτεί...
Επίσης κάτι άκουσα οτι φέτος δεν θα μας δώσουν TETRA απο το Π.Σ. και θα χρησιμοποιούμε τα αναλογικά. Εχθές είχαμε πάει Ιπποκράτειο Πολιτεία στην Φωτιά ( που είναι το μόνο ακόμα άκαυτο μέρος της Πάρνηθας) και το συντονιστικό κέντρο της Πυροσβεστικής δεν μας απαντούσε ( κάτι που γίνεται όλο και πιο συχνό φαινόμενο ). Δεν είναι κατάσταση αυτή. Στο εξωτερικό θεωρούν οτι κάθε μονάδα σε δασική πυρκαγιά πρέπει να έχει ΟΠΤΙΚΗ επαφή με τουλάχιστον άλλη μία για να θεωρείται accounted (οτι ζεί) και εδώ δεν έχουμε ούτε ασύρματη..
Σκέφτομαι να πώ στα παιδιά όποτε δεν τους απαντάει να φεύγουν απο την πυρκαγιά καθαρά για λόγους της ασφάλειάς τους. Ανυπαρκτος συντονισμός, κάθε χρόνο και χειρότερα. Η περιοχή μας έχει μείνει πιο ακάλυπτη απο ποτέ λόγω έλλειψης προσωπικού του Π.Σ. Τα δάση είναι στην χειρότερη κατάσταση από άποψη βλάστησης και ξηρασίας και το Δασαρχείο ενώ του πήρε 1 μέρα να κάνει μύνηση στο Δήμο γιατί πήγε και καθάρισε κάτι μπάζα από το δάσος, του έχει πάρει έως τώρα 3 μήνες (!) για να μας απαντήσει εαν μας επιτρέπει να κάνουμε ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΟ καθαρισμό στο δάσος του Μορτερού ( που απο την αρχή του χρόνου, για κάποιο λόγο όλοι λένε οτι "φέτος θα καεί" - π.χ. ο Πρόεδρος του ΣΠΑΠ). Αυτό το δάσος είναι η αφορμή που είχα να γίνω εθελοντής και μετά από 8 χρόνια πρώτη φορά καταλαβαίνω πόσο μάταιο είναι ο,τι κάνουμε.
Έχω απογοητευτεί...
Παρασκευή, Μαΐου 16, 2008
Μεγαλώσαμε
Πές μου για το χαμένο χθές,
για τις κούκλες τα παιχνίδια,
για τις ατέλειωτές σου ευχές,
που πια δεν είν' τα ίδια.
Θύμισέ μου τα γέλια, τις χαρές,
που 'ταν μονάδικα στολίδια,
μα σταμάτα, μήν κλαίς,
το ξέρω, πιά, δεν είν' τα ίδια.
Πές μου ενα σ'αγαπώ,
ανέμελο, ερωτευμένο,
ελέυθερο και απλό,
και όχι μαραμένο.
Δώσ' μου ενα παιδικο φιλι,
σαν εκείνα που γευόμαστε όταν είμασταν μικροι..
Φυλάκισέ με σ'ενα σου χάδι,
πριν μου πείς τελειώσαμε,
Περιπλανώμενοι μες το σκοτάδι,
γίναμε σκοτάδι, μεγαλώσαμε, μεγαλώσαμε
για τις κούκλες τα παιχνίδια,
για τις ατέλειωτές σου ευχές,
που πια δεν είν' τα ίδια.
Θύμισέ μου τα γέλια, τις χαρές,
που 'ταν μονάδικα στολίδια,
μα σταμάτα, μήν κλαίς,
το ξέρω, πιά, δεν είν' τα ίδια.
Πές μου ενα σ'αγαπώ,
ανέμελο, ερωτευμένο,
ελέυθερο και απλό,
και όχι μαραμένο.
Δώσ' μου ενα παιδικο φιλι,
σαν εκείνα που γευόμαστε όταν είμασταν μικροι..
Φυλάκισέ με σ'ενα σου χάδι,
πριν μου πείς τελειώσαμε,
Περιπλανώμενοι μες το σκοτάδι,
γίναμε σκοτάδι, μεγαλώσαμε, μεγαλώσαμε
Τρίτη, Μαΐου 13, 2008
Όμηροι
-"σσστ...εδώ όλοι κοιμούνται. Περπάτα σιγά μην τους ξυπνήσεις"
Είπε ο Άλκης και στραβοπάτησε σε ενα τρίξιμο του δρύινου παλιού πατώματος. Γύρω τους τα πάντα πλεγμένα με παροπλισμένους ιστούς αράχνης από τη σκόνη. Μες τα κουφώματα μπορείς να ακούσεις τα νυχτογυρίσματα των ποντικών.
Μια παράσταση δίχως τέλος, οι πρωταγωνιστές ρίχνουν την τελευταία ματιά στο άδειο τους κοινό, πρίν κλείσει η αυλαία. Και η αυλαία κλείνει για πάντα. Ενα μπρός πίσω μια σπιθαμή μπροστά.
Τρίξιμο.
Όμηροι μιας φευγαλέας λύσης σιγουριάς, ίσα για τρέφουμε τις πλάνες μας και να ξεγελάμε τους φόβους μας.
Οι Φόβοι μας ορίζουν.
Μετρώντας στιγμές ανάποδα, τ' αστέρια χάνονται μπροστά σε τόσο φώς.
Στρατιωτικοποίηση ονείρων, σκέψης και διάθεσης. Εθνοποίηση της λαμογιάς, της μιζέριας, της κατινιάς και της βλακείας. Χριστιανοποίηση του οτιδήποτε απέμεινε φυσικά ιερό.
Δεν υπάρχει διαφυγή. Η πορεία είναι προδιεγραμμένη - Απο τοίχο σε τοίχο σχίζοντας τα πόδια σου σε συρματοπλέγματα κακομοιριάς.
"-Ντροπή σου!" Μου φώναξε ο Νίκος.
Ηλεκτροσόκ σε κάθε διαταγή. Χαραμίζοντας τις καλύτερες αναπνοές σου. Κυβίζοντας τις προσδοκίες και εγκλωβίζοντας τη σκέψη ΥΠΑΚΟΥΣ.
Ό,τι δεν κατάφεραν να μας δολοφονήσουν στο σχολείο, ό,τι δεν κατάφεραν να μας αναισθητοποιήσουν στα μετέπειτα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και στην ανεργία τα αναλαμβάνει ο στρατός.
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη, και απο τις ελάχιστες στον κόσμο, που έχει υποχρεωτική στράτευση.
Όμηροι του χρόνου. Όμηροι μιας πατρίδας που δεν νιώσαμε ποτέ.
Οι γενιές ξυπνάνε βλάκες και τα όνειρα εκδικούνται.
Δε γουστάρουμε το κουρδιστήρι της καθημερινότητάς σας, δεν θα γίνουμε τροφή για κανέναν ξύπνιο.
Έχουμε ξυπνήσει και δε μασάμε.
Ένα μόνο έχω να σας πω.
Κάποτε στη θέση σας θα βρισκόμαστε εμείς.
Και τα όνειρά μας θα ξεχυθούν πάνω στις μίζερες, ωρολογιακές ζωές σας.
Όλες σας οι παντιέρες σας ξεφτίζουν στο φώς του Ήλιου. Πές το όζον, υπερθέρμανση του πλανήτη, πές το όπως θέλεις. ΕΓΩ ΤΟ ΛΕΩ ΨΕΜΑ.
Με τόσα τηλεκοντρόλ δε σου έμαθαν να αγγίζεις..
ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ, ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΟΣ, ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΖΕΙΣ ΜΙΣΟΤΙΜΗΣ ΣΕ DVD.
Βγές έξω, θα μας βρείς εκεί στους δρόμους.
Όχι της μεγαλούπολης, σε αυτούς τους δρόμους που κανένα τοπίο δεν είναι ίδιο,
που όλοι περπατούν ξυπόλητοι ηδονικά πάνω στις πέτρες της άβολης ζωής.
Να πάτε στο διάολο.
Υπάρχουν και άνθρωποι εδώ ΡΕ
Είπε ο Άλκης και στραβοπάτησε σε ενα τρίξιμο του δρύινου παλιού πατώματος. Γύρω τους τα πάντα πλεγμένα με παροπλισμένους ιστούς αράχνης από τη σκόνη. Μες τα κουφώματα μπορείς να ακούσεις τα νυχτογυρίσματα των ποντικών.
Μια παράσταση δίχως τέλος, οι πρωταγωνιστές ρίχνουν την τελευταία ματιά στο άδειο τους κοινό, πρίν κλείσει η αυλαία. Και η αυλαία κλείνει για πάντα. Ενα μπρός πίσω μια σπιθαμή μπροστά.
Τρίξιμο.
Όμηροι μιας φευγαλέας λύσης σιγουριάς, ίσα για τρέφουμε τις πλάνες μας και να ξεγελάμε τους φόβους μας.
Οι Φόβοι μας ορίζουν.
Μετρώντας στιγμές ανάποδα, τ' αστέρια χάνονται μπροστά σε τόσο φώς.
Στρατιωτικοποίηση ονείρων, σκέψης και διάθεσης. Εθνοποίηση της λαμογιάς, της μιζέριας, της κατινιάς και της βλακείας. Χριστιανοποίηση του οτιδήποτε απέμεινε φυσικά ιερό.
Δεν υπάρχει διαφυγή. Η πορεία είναι προδιεγραμμένη - Απο τοίχο σε τοίχο σχίζοντας τα πόδια σου σε συρματοπλέγματα κακομοιριάς.
"-Ντροπή σου!" Μου φώναξε ο Νίκος.
Ηλεκτροσόκ σε κάθε διαταγή. Χαραμίζοντας τις καλύτερες αναπνοές σου. Κυβίζοντας τις προσδοκίες και εγκλωβίζοντας τη σκέψη ΥΠΑΚΟΥΣ.
Ό,τι δεν κατάφεραν να μας δολοφονήσουν στο σχολείο, ό,τι δεν κατάφεραν να μας αναισθητοποιήσουν στα μετέπειτα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και στην ανεργία τα αναλαμβάνει ο στρατός.
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη, και απο τις ελάχιστες στον κόσμο, που έχει υποχρεωτική στράτευση.
Όμηροι του χρόνου. Όμηροι μιας πατρίδας που δεν νιώσαμε ποτέ.
Οι γενιές ξυπνάνε βλάκες και τα όνειρα εκδικούνται.
Δε γουστάρουμε το κουρδιστήρι της καθημερινότητάς σας, δεν θα γίνουμε τροφή για κανέναν ξύπνιο.
Έχουμε ξυπνήσει και δε μασάμε.
Ένα μόνο έχω να σας πω.
Κάποτε στη θέση σας θα βρισκόμαστε εμείς.
Και τα όνειρά μας θα ξεχυθούν πάνω στις μίζερες, ωρολογιακές ζωές σας.
Όλες σας οι παντιέρες σας ξεφτίζουν στο φώς του Ήλιου. Πές το όζον, υπερθέρμανση του πλανήτη, πές το όπως θέλεις. ΕΓΩ ΤΟ ΛΕΩ ΨΕΜΑ.
Με τόσα τηλεκοντρόλ δε σου έμαθαν να αγγίζεις..
ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ, ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΟΣ, ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΖΕΙΣ ΜΙΣΟΤΙΜΗΣ ΣΕ DVD.
Βγές έξω, θα μας βρείς εκεί στους δρόμους.
Όχι της μεγαλούπολης, σε αυτούς τους δρόμους που κανένα τοπίο δεν είναι ίδιο,
που όλοι περπατούν ξυπόλητοι ηδονικά πάνω στις πέτρες της άβολης ζωής.
Να πάτε στο διάολο.
Υπάρχουν και άνθρωποι εδώ ΡΕ
Τετάρτη, Απριλίου 23, 2008
Φράουλες, Ελλάδα 2008
φέτος οι φράουλες δεν έχουνε γεύση. Φυτέψτε στις γλάστρες σας. Έχουν πλούσια γεύση και άπειρο άρωμα όσο μικρές κι αν βγαίνουν.
Άλλωστε οι πραγματικά "βιολογικές" φράουλες βγαίνουνε.. στους δρόμους.
Άλλωστε οι πραγματικά "βιολογικές" φράουλες βγαίνουνε.. στους δρόμους.
Πέμπτη, Απριλίου 17, 2008
Αληθινές λέξεις, Αληθινή ζωή, αληθινοί άνθρωποι
Βρές τις ομοιότητες...
"Let me tell you about heartache, and the loss of God. Wandering, wandering in hopeless night. Out here in the perimeter there are no stars. Out here we're stoned, immaculate..no music, no doors..just a dream, that's all it is.."
... με εσένα.
"Let me tell you about heartache, and the loss of God. Wandering, wandering in hopeless night. Out here in the perimeter there are no stars. Out here we're stoned, immaculate..no music, no doors..just a dream, that's all it is.."
... με εσένα.
Τετάρτη, Απριλίου 16, 2008
δεν
Πίστη στη σχετικότητα.
Είναι γελοίο το πόσο εύκολα μπορεί κανείς να χάνεται στην καθημερινότητα.
Βουλιάζεις ευκολότερα σε μικρές λίμνες..
Τα ρολόγια χτυπάνε πάντα τις ίδιες ρωγμές, θρυμματίζοντας το χρόνο.
365-12-30-24-60-60-ΩΣ-ΠΟΤΕ
Δευτερόλεπτα στιβαγμένα κάτω απ' τα μαξιλάρια μας.
Ιεραρχικά αποδεκτά, καλομασημένα όνειρα και προκατασκευασμένες συνειδήσεις.
Τετραγωνίζουν τη μουσική,
αποχρωματίζουν την όραση κι αναίσθητα χάδια αποτελειώνουν
την λευκή σαγρέ επιφάνεια των τοίχων.
Υγρος ύπνος δίχως όνειρα
Πόσο ψηλά;
είσαι εδώ;
πόσο εδώ;
Με μαντρώσανε στα σκατά και μου μαγάρισαν την ψυχή.
Σενάρια διαδοχής αποτελεσμάτων λογίζομαι για ζωή,
ενώ ο κόσμος είναι πιο κόκκινος από ποτέ στα μάτια των ανθρώπων.
Στέκεται ο πλανήτης τρομοκρατημένος
απ' την αλήθεια που χτύπησε πισώπλατα
τον οργανωμένο τους καπιταλισμό.
Οι τρομοκράτες σε αυτή εδώ τη γή σκοτώνουν για ιδέες
και οι υπόλοιποι αλληλοσφάζονται για εταιρίες.
Γυρεύοντας τον καλύτερό μας νταβατζή,
Αυτό το πάσχα μυρίζουμε αρνί....
Είναι γελοίο το πόσο εύκολα μπορεί κανείς να χάνεται στην καθημερινότητα.
Βουλιάζεις ευκολότερα σε μικρές λίμνες..
Τα ρολόγια χτυπάνε πάντα τις ίδιες ρωγμές, θρυμματίζοντας το χρόνο.
365-12-30-24-60-60-ΩΣ-ΠΟΤΕ
Δευτερόλεπτα στιβαγμένα κάτω απ' τα μαξιλάρια μας.
Ιεραρχικά αποδεκτά, καλομασημένα όνειρα και προκατασκευασμένες συνειδήσεις.
Τετραγωνίζουν τη μουσική,
αποχρωματίζουν την όραση κι αναίσθητα χάδια αποτελειώνουν
την λευκή σαγρέ επιφάνεια των τοίχων.
Υγρος ύπνος δίχως όνειρα
Πόσο ψηλά;
είσαι εδώ;
πόσο εδώ;
Με μαντρώσανε στα σκατά και μου μαγάρισαν την ψυχή.
Σενάρια διαδοχής αποτελεσμάτων λογίζομαι για ζωή,
ενώ ο κόσμος είναι πιο κόκκινος από ποτέ στα μάτια των ανθρώπων.
Στέκεται ο πλανήτης τρομοκρατημένος
απ' την αλήθεια που χτύπησε πισώπλατα
τον οργανωμένο τους καπιταλισμό.
Οι τρομοκράτες σε αυτή εδώ τη γή σκοτώνουν για ιδέες
και οι υπόλοιποι αλληλοσφάζονται για εταιρίες.
Γυρεύοντας τον καλύτερό μας νταβατζή,
Αυτό το πάσχα μυρίζουμε αρνί....
Πέμπτη, Απριλίου 10, 2008
ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ, ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΔΟΣΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
Το 2007 ,ο Guillermo Vargas Habacuc, ένας ξεφτιλισμένος 'καλλιτέχνης' , πήρε ένα αδέσποτο σκυλί, το έδεσε με ένα κοντό σχοινί στον τοίχο μιας Γκαλερύ 'τέχνης' και το άφησε να πεθάνει αργά απο την πείνα και τη δίψα:
Για αρκετές μέρες, ο δημιουργός αυτής της απίστευτης βαρβαρότητας και οι επισκέπτες αυτής της Γκαλερύ 'τέχνης' στάθηκαν απαθείς θεατές της αγωνίας του δύστυχου ζώου,μέχρι που τελικά πέθανε από την εξάντληση αφού πρώτα βίωσε μια επίπονη, παράλογη και αδιανόητη δοκιμασία
ΣΑΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΡΑΓΙΚΟ ???
Δεν είναι μόνο αυτό: η αξιότιμη Biennale κεντρικής αμερικής πήρε την αισχρή απόφαση , οτι η κτηνωδία που έκανε αυτό το υποκείμενο πρόκειτε για τέχνη , και κάλεσε τον Guillermo Vargas Habacuc να επαναλάβει την κτηνωδία του επισήμως στην Biennale του 2008.
ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ!!!
Υπογράψτε εδω:
http://www.petitiononline.com/13031953/petition.html
Αξίζει τον κόπο, να απαιτήσουμε το υποκείμενο αυτό να μην χρίζει καμίας εκτίμισης ούτε να αποκαλείται καλλιτέχνης για τη βάναυση πράξη του, και για την ευχαρίστισή και την απάθειά του με τον πόνο του άλλου..
Είναι πολύ εύκολο, δεαρκέι μόνο 10 δευτερόλεπτα και είναι αξιόπιστο!
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ!
ΥΓ: Αν γράψετε το όνομα αυτού του ελεινου στη μηχανη αναζήτησης Google θα δείτε τις φωτογραφίες του δύστυχου ζώου , και σελίδες web για να δείτε οτι πρόκειται για αληθινο περιστατικό.
Το ίδιο θα διαπιστώσετε αν παρακολουθήσετε τα παρακάτω video της Εκθεσης.
http://www.youtube.com/watch?v=O6vP8CgTonQ
http://www.youtube.com/watch?v=tyn5GoLbPn8
Επίσης, ευχαριστώ πολύ τον Cybergoulion που βρήκε την αλήθεια πίσω απο αυτή τη φρικιαστική ιστορία που λίγοι δεν θα είχαν ήδη κανει copy / paste και θα το είχαν στείλει ήδη σε πολλά emails... Πρίν ακόμα το διαβάσουν.
Διάβαζα ενα άρθρο για το φακέλωμα του gmail & facebook..
Χωρίς παρεξήγηση, αλλά πιστεύω ότι η αλήθεια είναι πιο κοντά σε αυτά:
http://arkoudos.com/blog/?p=1309
http://nefelikas.wordpress.com/2008/04/10/schrodinger-meets-vargas/#comment-1416
Για αρκετές μέρες, ο δημιουργός αυτής της απίστευτης βαρβαρότητας και οι επισκέπτες αυτής της Γκαλερύ 'τέχνης' στάθηκαν απαθείς θεατές της αγωνίας του δύστυχου ζώου,μέχρι που τελικά πέθανε από την εξάντληση αφού πρώτα βίωσε μια επίπονη, παράλογη και αδιανόητη δοκιμασία
ΣΑΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΡΑΓΙΚΟ ???
Δεν είναι μόνο αυτό: η αξιότιμη Biennale κεντρικής αμερικής πήρε την αισχρή απόφαση , οτι η κτηνωδία που έκανε αυτό το υποκείμενο πρόκειτε για τέχνη , και κάλεσε τον Guillermo Vargas Habacuc να επαναλάβει την κτηνωδία του επισήμως στην Biennale του 2008.
ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ!!!
Υπογράψτε εδω:
http://www.petitiononline.com/13031953/petition.html
Αξίζει τον κόπο, να απαιτήσουμε το υποκείμενο αυτό να μην χρίζει καμίας εκτίμισης ούτε να αποκαλείται καλλιτέχνης για τη βάναυση πράξη του, και για την ευχαρίστισή και την απάθειά του με τον πόνο του άλλου..
Είναι πολύ εύκολο, δεαρκέι μόνο 10 δευτερόλεπτα και είναι αξιόπιστο!
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ!
ΥΓ: Αν γράψετε το όνομα αυτού του ελεινου στη μηχανη αναζήτησης Google θα δείτε τις φωτογραφίες του δύστυχου ζώου , και σελίδες web για να δείτε οτι πρόκειται για αληθινο περιστατικό.
Το ίδιο θα διαπιστώσετε αν παρακολουθήσετε τα παρακάτω video της Εκθεσης.
http://www.youtube.com/watch?v=O6vP8CgTonQ
http://www.youtube.com/watch?v=tyn5GoLbPn8
Επίσης, ευχαριστώ πολύ τον Cybergoulion που βρήκε την αλήθεια πίσω απο αυτή τη φρικιαστική ιστορία που λίγοι δεν θα είχαν ήδη κανει copy / paste και θα το είχαν στείλει ήδη σε πολλά emails... Πρίν ακόμα το διαβάσουν.
Διάβαζα ενα άρθρο για το φακέλωμα του gmail & facebook..
Χωρίς παρεξήγηση, αλλά πιστεύω ότι η αλήθεια είναι πιο κοντά σε αυτά:
http://arkoudos.com/blog/?p=1309
http://nefelikas.wordpress.com/2008/04/10/schrodinger-meets-vargas/#comment-1416
Δευτέρα, Απριλίου 07, 2008
Η απομυθοποίηση της παιδικής (μας) ηλικίας
Τα παρακάτω βίντεο είναι μια απόδειξη οτι όλο και κάποιος στον κόσμο μπορεί να σπαταλήσει περισσότερες ώρες απο εσένα, παθαίνοντας κι αυτός βέβαια τενοντίτιδα, για να εξαντλήσει κάθε όριο ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού. Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα..
Σάββατο, Απριλίου 05, 2008
Με τη ματιά ενός σκύλου αδέσποτου
Κοιτάζω ντροπιασμένος αυτά τα άθλια κι αηδιαστικά δίποδα, που αρρωστημένα αναπνέουν μολύνοντας τον αγνό αέρα με τις βρώμικες,γεμάτες υποκρισία,ανάσες τους. Χλευάζω τον "ζηλευτό" και "σύγχρονό" τους κόσμο: απλώθηκαν φασιστικά και ρήμαξαν τη γή που τους δημιούργησε. "Κατέκτησαν" μια σπιθαμή απο το σύμπαν, πιστεύοντας παράλογα στη δύναμή τους και ,οϊμέ!,στην ανωτερότητά τους!!
Και τι ειρωνία, ανήκουστη! Πολεμούν και καταστρέφουν με λύσσα τους ίδιους τους τους εαυτούς, γι'αυτή τη σπιθαμή που δεν τους ανήκει. Σκοτώνονται για ευτελείς κι προκάτ αξίες, ανήμποροι να κατανοήσουν το μεγάλο μηδέν της ύπαρξής τους. Βιάζουν μεθοδικά ο,τι ποιό ιερό τους κληροδοτήθηκε απο την ίδια τους τη φύση. Καταφέρνουν να χρησιμοποιούν τις δυνατότητες και τα προταιρήματά τους σπέρνοντας το θάνατο, μόνο για να θερίσουν τίποτα παρά περισσότερο θάνατο.
Και σαν τύχει να βρεθούν μπροστά στην ωμή αλήθεια του είναι τους, τρομοκρατημένοι και με πανικό τρέχουν να κρυφτούν στα γκρίζα τους κουτιά, που αποκαλούν με έπαρση και αυτοθαυμασμό "ιδιοκτησίες". Ευευρίσκουν Θεούς των οποίων αποτελούν το αγαπημένο δημιούργημα και τρέχουν σ'εκκλησίες ζητιανέυοντας την αθανασία μιας ψυχής που δεν έχουν. Κρίνουν, καταδικάζουν κι αθωώνουν τη ζωή, λές και θα είχαν ποτέ το δικαίωμα να σβήσουνε τον ήλιο.
Πάρoλα αυτά συνεχίζουν ν' αναπνέουν και να αυξάνονται υπό τις εντολές του θεοποιημένου εγωισμού τους, μόνο και μόνο γιατί λίγοι, ελάχιστοι, τολμούν να αγγίξουν το άπειρο πέρα από το μηδέν που τους περιτριγυρίζει.
Αυτοί που γέυονται τη γνώση μιας παπαρούνας που ανθίζει, που νιώθουν την αγάπη δυο ερωτευμένων χελιδονιών, που γνωρίζουν τις ρυτίδες του ήλιου και μετρούν το φώς των αστεριών, αυτοί είναι οι μόνοι εραστές της ζωής.
Οι υπόλοιποι σωριάζονται στο φόβο, το φθόνο, το φόνο και την ανυπαρξία.
Δευτέρα, Μαρτίου 31, 2008
Κυριακή, Μαρτίου 30, 2008
Τρίτη, Μαρτίου 18, 2008
Μια απίστευτη Αληθινή Ιστορία
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πολύ άσχημη πόλη. Βία, εγκλήματα,
κυκλοφοριακό, ατυχήματα, ναρκωτικά, βρωμιά και γκρίζοι δυστυχισμένοι
πολίτες. Και δεν ήταν καμιά μικρή πόλη, είχε έξι εκατομμύρια κατοίκους
που είχαν παραδοθεί εντελώς στην μαυρίλα. Ένα πρωί, ο διευθυντής του
Πανεπιστημίου της πόλης που ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, εκεί που
πήγαινε στη δουλειά του και βλέποντας την κατάντια της πόλης του, πήρε
μια πολύ κουφή απόφαση. Δήλωσε την παραίτησή του στο Πανεπιστήμιο,
λέγοντας πως ήθελε να διευρύνει την διδασκαλία του και στα έξι
εκατομμύρια κατοίκους. Στους μαθητές του στο Πανεπιστήμιο, ο καθηγητής
αυτός ήταν γνωστός για τους περίεργους τρόπους διδασκαλίας του. Για
παράδειγμα, μια φορά που επικρατούσε χάβρα στο μάθημα, κατάφερε να
επαναφέρει την τάξη κατεβάζοντας τα βρακιά του. Γενικά δηλαδή,
εφεύρισκε αστείους και εντελώς ανορθόδοξους τρόπους για να πετυχαίνει
το σκοπό του και περιέργως, πάντα τα κατάφερνε.
Για την προεκλογική καμπάνια του λοιπόν, φόρεσε μια στολή σούπερμαν,
αυτοχρίστηκε 'υπερπολίτης' και αμολύθηκε στους δρόμους βάζοντας
ταυτόχρονα υποψηφιότητα για δήμαρχος. Έφερε πολύ γέλιο στον κόσμο αλλά
επειδή όπως έλεγαν, είχε αρκετά ειλικρινή φάτσα, τον ψήφισαν. Ο
καινούργιος δήμαρχος όμως δεν είχε καμία σχέση με τους προηγούμενους.
Η πρώτη του κίνηση ήταν να προσλάβει 20 μίμους και να τους σκορπίσει
στους δρόμους της πόλης. Η δουλειά τους ήταν να χλευάζουν όσους
παραβίαζαν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Σιγά, θα μου πείτε. Οι
πολίτες όμως (που εννοείται στα τέτοια τους οι κανόνες οδικής
συμπεριφοράς), άρχισαν να συμμορφώνονται γιατί αποδείχτηκε πως τους
πείραζε πολύ περισσότερο η δημόσια κοροιδία, παρά τα πρόστιμα. Αμέσως
μετά, βγήκε σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές και έκανε ντους
κατατσίτσιδος live, κλείνοντας την παροχή νερού ενώ σαπουνιζόταν, για
να δείξει στους πολίτες πώς μπορούν να εξοικονομούν νερό. Και βουαλά!
Η κατανάλωση νερού αμέσως έπεσε.
Όρισε Ημέρα Γυναίκας όπου οι άντρες θα φρόντιζαν τα παιδιά και οι
γυναίκες θα έβγαιναν βόλτα στην πόλη. Αυτό, ήταν ανήκουστο γιατί η
συγκεκριμένη πόλη ήταν πολύ επικίνδυνο μέρος τα βράδια, ενώ οι
γυναίκες δεν έβγαιναν βόλτες σχεδόν ποτέ ως τότε. 700.000 γυναίκες
γέμισαν τους δρόμους πανηγυρίζοντας ενώ ακόμη και o αρχηγός της
αστυνομίας ήταν γυναίκα εκείνο το βράδι. Το καλύτερο; Μοίρασε στους
πολίτες ταμπέλες με thumbs up και thumbs down για να επιδοκιμάζουν ή
να αποδοκιμάζουν δημόσια τις πράξεις των συμπολιτών τους. Πράγμα
φυσικά που δεν έχασαν την ευκαιρία να το ξεφτιλίσουν δεόντως αλλά όλως
περιέργως, ειρηνικά. Το ομαδικό κράξιμο ήταν ό,τι έπρεπε τελικά.
Γενικώς σκαρφιζόταν αστείες ή περίεργες καμπάνιες για κάθε τί που
ήθελε να πετύχει, όπως όταν ζήτησε να του τηλεφωνήσει (στο προσωπικό
του γραφείο μάλιστα) όποιος πολίτης συναντούσε έστω κι έναν
υποδειγματικό ταξιτζή. Σύντομα, 150 τηλεφωνήματα συντέλεσαν στο να
δημιουργηθεί ομάδα ταξιτζίδων που ο δήμαρχος ονόμασε Ιππότες της
Ζέβρας (αχαχχχ) και είχαν την προσωπική του υποστήριξη. Ίδρυσε επίσης
ταμείο εθελοντικών φόρων για όσους ήθελαν να δώσουν παραπάνω χρήματα
(!) στο δημοτικό ταμείο. Φυσικά και μάζεψε χρήματα. Τέλος,
προσπαθώντας να δείξει πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη ζωή, ζωγράφισε
αστέρια σε κάθε σημείο θανάτου από τροχαίο στην πόλη, πράγμα
εξαιρετικά έξυπνο γιατί το αποτέλεσμα ήταν πανέμορφο αλλά και
ιδιαίτερα σοκαριστικό.
Όχι, δεν είναι παραμύθι. Πρόκειται για τον Κολομβιανό Antanas Mockus,
τον δήμαρχο της Μποκοτά το 1993. Μετά το πέρας της θητείας του, ο
παράξενος αυτός δήμαρχος, ξεκίνησε διαλέξεις αναλύοντας τα
συμπεράσματά του από το κοινωνικό του πείραμα. Ένα από τα συμπεράσματά
του είναι πως η γνώση δίνει δύναμη αρκεί να καταφέρεις να τη
μεταδώσεις μέσω της τέχνης, του χιούμορ και της δημιουργικότητας. Μόνο
έτσι οι άνθρωποι αποδέχονται τις αλλαγές.
http://en.wikipedia.org/wiki/Antanas_Mockus
κυκλοφοριακό, ατυχήματα, ναρκωτικά, βρωμιά και γκρίζοι δυστυχισμένοι
πολίτες. Και δεν ήταν καμιά μικρή πόλη, είχε έξι εκατομμύρια κατοίκους
που είχαν παραδοθεί εντελώς στην μαυρίλα. Ένα πρωί, ο διευθυντής του
Πανεπιστημίου της πόλης που ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, εκεί που
πήγαινε στη δουλειά του και βλέποντας την κατάντια της πόλης του, πήρε
μια πολύ κουφή απόφαση. Δήλωσε την παραίτησή του στο Πανεπιστήμιο,
λέγοντας πως ήθελε να διευρύνει την διδασκαλία του και στα έξι
εκατομμύρια κατοίκους. Στους μαθητές του στο Πανεπιστήμιο, ο καθηγητής
αυτός ήταν γνωστός για τους περίεργους τρόπους διδασκαλίας του. Για
παράδειγμα, μια φορά που επικρατούσε χάβρα στο μάθημα, κατάφερε να
επαναφέρει την τάξη κατεβάζοντας τα βρακιά του. Γενικά δηλαδή,
εφεύρισκε αστείους και εντελώς ανορθόδοξους τρόπους για να πετυχαίνει
το σκοπό του και περιέργως, πάντα τα κατάφερνε.
Για την προεκλογική καμπάνια του λοιπόν, φόρεσε μια στολή σούπερμαν,
αυτοχρίστηκε 'υπερπολίτης' και αμολύθηκε στους δρόμους βάζοντας
ταυτόχρονα υποψηφιότητα για δήμαρχος. Έφερε πολύ γέλιο στον κόσμο αλλά
επειδή όπως έλεγαν, είχε αρκετά ειλικρινή φάτσα, τον ψήφισαν. Ο
καινούργιος δήμαρχος όμως δεν είχε καμία σχέση με τους προηγούμενους.
Η πρώτη του κίνηση ήταν να προσλάβει 20 μίμους και να τους σκορπίσει
στους δρόμους της πόλης. Η δουλειά τους ήταν να χλευάζουν όσους
παραβίαζαν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Σιγά, θα μου πείτε. Οι
πολίτες όμως (που εννοείται στα τέτοια τους οι κανόνες οδικής
συμπεριφοράς), άρχισαν να συμμορφώνονται γιατί αποδείχτηκε πως τους
πείραζε πολύ περισσότερο η δημόσια κοροιδία, παρά τα πρόστιμα. Αμέσως
μετά, βγήκε σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές και έκανε ντους
κατατσίτσιδος live, κλείνοντας την παροχή νερού ενώ σαπουνιζόταν, για
να δείξει στους πολίτες πώς μπορούν να εξοικονομούν νερό. Και βουαλά!
Η κατανάλωση νερού αμέσως έπεσε.
Όρισε Ημέρα Γυναίκας όπου οι άντρες θα φρόντιζαν τα παιδιά και οι
γυναίκες θα έβγαιναν βόλτα στην πόλη. Αυτό, ήταν ανήκουστο γιατί η
συγκεκριμένη πόλη ήταν πολύ επικίνδυνο μέρος τα βράδια, ενώ οι
γυναίκες δεν έβγαιναν βόλτες σχεδόν ποτέ ως τότε. 700.000 γυναίκες
γέμισαν τους δρόμους πανηγυρίζοντας ενώ ακόμη και o αρχηγός της
αστυνομίας ήταν γυναίκα εκείνο το βράδι. Το καλύτερο; Μοίρασε στους
πολίτες ταμπέλες με thumbs up και thumbs down για να επιδοκιμάζουν ή
να αποδοκιμάζουν δημόσια τις πράξεις των συμπολιτών τους. Πράγμα
φυσικά που δεν έχασαν την ευκαιρία να το ξεφτιλίσουν δεόντως αλλά όλως
περιέργως, ειρηνικά. Το ομαδικό κράξιμο ήταν ό,τι έπρεπε τελικά.
Γενικώς σκαρφιζόταν αστείες ή περίεργες καμπάνιες για κάθε τί που
ήθελε να πετύχει, όπως όταν ζήτησε να του τηλεφωνήσει (στο προσωπικό
του γραφείο μάλιστα) όποιος πολίτης συναντούσε έστω κι έναν
υποδειγματικό ταξιτζή. Σύντομα, 150 τηλεφωνήματα συντέλεσαν στο να
δημιουργηθεί ομάδα ταξιτζίδων που ο δήμαρχος ονόμασε Ιππότες της
Ζέβρας (αχαχχχ) και είχαν την προσωπική του υποστήριξη. Ίδρυσε επίσης
ταμείο εθελοντικών φόρων για όσους ήθελαν να δώσουν παραπάνω χρήματα
(!) στο δημοτικό ταμείο. Φυσικά και μάζεψε χρήματα. Τέλος,
προσπαθώντας να δείξει πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη ζωή, ζωγράφισε
αστέρια σε κάθε σημείο θανάτου από τροχαίο στην πόλη, πράγμα
εξαιρετικά έξυπνο γιατί το αποτέλεσμα ήταν πανέμορφο αλλά και
ιδιαίτερα σοκαριστικό.
Όχι, δεν είναι παραμύθι. Πρόκειται για τον Κολομβιανό Antanas Mockus,
τον δήμαρχο της Μποκοτά το 1993. Μετά το πέρας της θητείας του, ο
παράξενος αυτός δήμαρχος, ξεκίνησε διαλέξεις αναλύοντας τα
συμπεράσματά του από το κοινωνικό του πείραμα. Ένα από τα συμπεράσματά
του είναι πως η γνώση δίνει δύναμη αρκεί να καταφέρεις να τη
μεταδώσεις μέσω της τέχνης, του χιούμορ και της δημιουργικότητας. Μόνο
έτσι οι άνθρωποι αποδέχονται τις αλλαγές.
http://en.wikipedia.org/wiki/Antanas_Mockus
Παρασκευή, Μαρτίου 14, 2008
Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Μάθαμε να οδηγούμε στο ίδιο Φιατάκι δοκιμάζοντας τα όρια ταχύτητάς του ενώ ταυτόχρονα κρατούσαμε ενα μπουκάλι μπύρας ή την κοπέλα στο διπλανό κάθισμα.
Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές
γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος
για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.
Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.
Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια!
Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Μάθαμε να οδηγούμε στο ίδιο Φιατάκι δοκιμάζοντας τα όρια ταχύτητάς του ενώ ταυτόχρονα κρατούσαμε ενα μπουκάλι μπύρας ή την κοπέλα στο διπλανό κάθισμα.
Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές
γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος
για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.
Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.
Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια!
Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...
Τρίτη, Μαρτίου 04, 2008
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ!
Από inlovewithlife
Η διακήρυξη της ανεξαρτησίας του διαδικτύου είναι το κείμενο που επηρέασε την ιντερνετική κοινότητα όσο κανένα άλλο. Μολονότι γραμμένη το 1996, μια εποχή που το διαδίκτυο ήταν ακόμη στα πρώτα βήματά του, οι αρχές και οι στόχοι που ευαγγελίζεται είναι σήμερα πιο επίκαιροι παρά ποτέ. Κάθε λογής εξουσίες, κρατικές ή ιδιωτικές, επιχειρούν όλο και περισσότερο να χαλιναγωγήσουν τις ηλεκτρονικές μας επικοινωνίες και να αλλάξουν τον κατεξοχήν ελευθεριακό χαρακτήρα του κυβερνοχώρου σε ένα απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλον. Ο αντίρροπος αγώνας σε αυτές και η δόμηση μιας δίκαιης και ελεύθερης κοινωνίας της πληροφορίας δεν είναι υπόθεση μιας εκλεκτής κάστας τεχνολόγων. Είναι υπόθεση όλων μας. Ας ξεθάψουμε σιγά σιγά τα ψηφιακά μας ταμπούρλα του πολέμου και ας βγούμε στο δρόμο.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
Ακολουθεί η διακήρυξη (μετάφραση inlovewithlife) :
H Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Διαδικτύου
του John Perry Barlow
Κυβερνήσεις του Βιομηχανικού Κόσμου, κουρασμένοι γίγαντες της σάρκας και του ατσαλιού, έρχομαι από τον κυβερνοχώρο, το καινούργιο σπίτι του πνεύματος. Εκ μέρους του μέλλοντος, ζητώ από εσάς που ανήκετε στο παρελθόν να μας αφήσετε ήσυχους. Δεν είστε ευπρόσδεκτοι ανάμεσά μας. Δεν έχετε καμμία εξουσία εκεί που μαζευόμαστε.
Δεν έχουμε καμμία εκλεγμένη κυβέρνηση, ούτε πρόκειται να έχουμε ποτέ, γι’ αυτό απευθύνομαι σε σας με μόνη τη δικαιοδοσία, με την οποία μιλά πάντα η ελευθερία. Κηρύσσω λοιπόν ότι ο παγκόσμιος κοινωνικός χώρος που δομούμε είναι από φυσικού του ανεξάρτητος από τις τυρρανίες που επιδιώκετε να μας επιβάλλετε. Δε έχετε κανένα ηθικό δικαίωμα να μας κυβερνάτε, ούτε κατέχετε κάποιες μεθόδους επιβολής, για τις οποίες έχουμε βάσιμους λόγους να φοβόμαστε.
Οι κυβερνήσεις αντλούν τις νόμιμες εξουσίες τους από την αποδοχή των κυβερνωμένων. Ποτέ δε ζητήσατε, ούτε ποτέ πήρατε τη δική μας. Δε σας καλέσαμε. Δε μας γνωρίζετε, ούτε γνωρίζετε για τον κόσμο μας. Ο κυβερνοχώρος δε χωρά μέσα στα σύνορά σας. Να μην πιστεύετε ότι μπορείτε να τον δομήσετε σα να είναι δημόσιο έργο. Δε μπορείτε. Εναπόκειται στη φυσική εξέλιξη και αναπτύσσεται μέσα από τις συλλογικές μας δράσεις.
Δεν πήρατε μέρος στον δικό μας μεγάλο και διαρκώς κλιμακούμενο διάλογο, ούτε δημιουργήσατε τον πνευματικό πλούτο που υπάρχει στις «αγορές» μας. Αγνοείτε την κουλτούρα, τα ήθη ή τους κώδικές μας που ήδη παρέχουν στην κοινωνία μας περισσότερη τάξη από όση ποτέ θα μπορούσαν να επιβάλλουν οι βίαιοι νόμοι σας.
Ισχυρίζεστε ότι υπάρχουν προβλήματα ανάμεσά μας που χρειάζονται την επέμβασή σας, για να λυθούν. Χρησιμοποιείτε αυτό τον ισχυρισμό ως δικαιολογία, ώστε να εισβάλετε στους κόσμους μας. Πολλά από αυτά τα προβλήματα δεν υπάρχουν. Όπου υπάρχουν αληθινές εντάσεις, όπου υπάρχουν προβλήματα, θα τα προσδιορίσουμε και θα τα λύσουμε με τον τρόπο μας. Δημιουργούμε το δικό μας Κοινωνικό Συμβόλαιο. Αυτό το καινούργιο σύστημα διακυβέρνησης θα χτιστεί σύμφωνα με τις συνθήκες του δικού μας κόσμου, όχι του δικού σας. Ο κόσμος είναι διαφορετικός.
Ο κυβερνοχώρος αποτελείται από συμβάσεις, σχέσεις και πνευματική δημιουργία, που σαρώνουν σα κύμα τους ιστούς της επικοινωνίας μας. Ο δικός μας κόσμος είναι ένας κόσμος που βρίσκεται παντού και πουθενά, αλλά πάντως δε βρίσκεται εκεί όπου κατοικούν τα σώματά μας.
Χτίζουμε ένα κόσμο όπου όλοι μπορούν να συμμετέχουν χωρίς προνόμια ή περιορισμούς που να απορρέουν από τη φυλή, την οικονομική ισχύ, στρατιωτική δύναμη ή τόπο γέννησής τους.
Οι νομικές σας έννοιες σχετικές με την ιδιοκτησία, την έκφραση, την ταυτότητα, την κινητικότητα και τον περιβάλλοντα κόσμο δεν έχουν εφαρμογή στο δικό μας κόσμο. Είναι όλες βασισμένες στην ύπαρξη της ύλης και εδώ δεν υπάρχει ύλη.
Οι υπάρξεις μας δεν έχουν φυσική υπόσταση, γι’ αυτό, αντίθετα με εσάς, δεν μπορούμε να αποκτήσουμε τάξη μέσω της βίας. Πιστεύουμε ότι το σύστημα διακυβέρνησής μας θα προκύψει από την ηθική, την αμοιβαία αλληλοκατανόηση και την επιδίωξη του κοινού καλού. Οι υπάρξεις μας μπορεί να πραγματώνονται ταυτόχρονα σε πολλούς από τους χώρους, στους οποίους ασκείτε δικαιοδοσία. Ο μόνος νόμος που αναγνωρίζουν όλες οι επιμέρους κοινότητές μας είναι ο χρυσός κανόνας. Πιστεύουμε ότι θα μπορέσουμε να συγκεκριμενοποιήσουμε λύσεις στα προβλήματά μας σε αυτή τη βάση. Δεν μπορούμε όμως να δεχτούμε τις λύσεις που προσπαθείτε να μας επιβάλλετε.
Στις ΗΠΑ σήμερα ψηφίσατε ένα νομοθέτημα, το Νόμο Περί Αναμόρφωσης των Τηλεπικοινωνιών, ο οποίος αντίκειται στο ίδιο το Σύνταγμά μας και προσβάλλει τα όνειρα του Jefferson, του Washington, του Mill, του Madison, του DeToqueville και του Brandeis. Αυτά τα όνειρα πρέπει τώρα να ξαναγεννηθούν ανάμεσά μας.
Είστε φοβισμένοι από τα ίδια σας τα παιδιά, επειδή αυτά είναι ιθαγενείς σε έναν κόσμο, στον οποίο εσείς θα είστε πάντα μετανάστες.
Επειδή τα φοβάστε, εμπιστεύεστε στις κυβερνητικές γραφειοκρατίες τις γονικές υποχρεώσεις, που είστε τόσο δειλοί να αντιμετωπίσετε εσείς οι ίδιοι. Στον κόσμο μας, όλα τα συναισθήματα και οι εκφράσεις της ανθρωπότητας, από τα πιο ποταπά μέχρι τα πιο αγγελικά, είναι μέρη ενός αδιάσπαστου όλου, του παγκοσμίου ηλεκτρονικού διαλόγου. Δε μπορούμε να διαχωρίσουμε τον άνεμο που πνίγει από τον άνεμο που απογειώνει.
Στην Κίνα, τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Ρωσία, τη Σιγκαμπούρη, την Ιταλία και τις ΗΠΑ, προσπαθείτε να σταματήσετε τον ιό της ελευθερίας με το να φτιάχνετε αστυνομίες στα σύνορα του κυβερνοχώρου. Αυτές μπορεί να κρατούν μακριά την επιδημία για κάποιο χρόνο αλλά θα αποτύχουν σε ένα κόσμο που σύντομα θα κυριευθεί από τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας.
Οι όλο και πιο απολιθωμένες βιομηχανίες πληροφορικής σας θα προσπαθούν να επιτείνουν την επιβίωσή τους με το να προτείνουν νόμους στις ΗΠΑ και αλλού, με τους οποίους θα ισχυρίζονται ότι έχουν έχουν παγμόσμια δικαιώματα ιδιοκτησίας στην ίδια την ανθρώπινη έκφραση. Οι νόμοι αυτοί θα κηρύττουν ότι οι ιδέες δεν είναι τίποτα άλλο από άλλο ένα βιομηχανικό προϊόν, ίδιας φύσης με το ακατέργαστο σίδερο. Στον κόσμο μας, ο,τιδήποτε παράγει ο ανθρώπινος νους, μπορεί να αναπαραχθεί και να μοιραστεί απεριόριστα και με μηδενικό κόστος. Η παγκόσμια διακίνηση σκέψης δε χρειάζεται πλέον τις βιομηχανίες σας, για να ευδοκιμήσει.
Αυτά τα αυξανώμενα εχθρικά και αποικιοκρατικά μέτρα μας τοποθετούν στην ίδια θέση με παρελθόντες εραστές της ελευθερίας και της αυτονομίας, που έπρεπε να απορρίψουν την κυριαρχία μακρινών, ανίδεων εξουσιών. Οφείλουμε να κάνουμε τους εικονικούς εαυτούς μας να αναπτύξουν ανοσία στην εξουσίασή σας, ακόμη και αν οι φυσικές μας υπάρξεις συνεχίζουν να υποκύπτουν στο νόμο σας. Θα απλωθούμε σε όλο τον πλανήτη έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί να συλλάβει τις σκέψεις μας.
Θα δομήσουμε έναν πολιτισμό του νου στον κυβερνοχώρο. Ας είναι πιο ανθρώπινος και δίκαιος από τον κόσμο που έχουν μέχρι τώρα φτιάξει οι κυβερνήσεις σας.
Νταβός, Ελβετία
Φεβρουάριος 8, 1996
Η διακήρυξη της ανεξαρτησίας του διαδικτύου είναι το κείμενο που επηρέασε την ιντερνετική κοινότητα όσο κανένα άλλο. Μολονότι γραμμένη το 1996, μια εποχή που το διαδίκτυο ήταν ακόμη στα πρώτα βήματά του, οι αρχές και οι στόχοι που ευαγγελίζεται είναι σήμερα πιο επίκαιροι παρά ποτέ. Κάθε λογής εξουσίες, κρατικές ή ιδιωτικές, επιχειρούν όλο και περισσότερο να χαλιναγωγήσουν τις ηλεκτρονικές μας επικοινωνίες και να αλλάξουν τον κατεξοχήν ελευθεριακό χαρακτήρα του κυβερνοχώρου σε ένα απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλον. Ο αντίρροπος αγώνας σε αυτές και η δόμηση μιας δίκαιης και ελεύθερης κοινωνίας της πληροφορίας δεν είναι υπόθεση μιας εκλεκτής κάστας τεχνολόγων. Είναι υπόθεση όλων μας. Ας ξεθάψουμε σιγά σιγά τα ψηφιακά μας ταμπούρλα του πολέμου και ας βγούμε στο δρόμο.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
Ακολουθεί η διακήρυξη (μετάφραση inlovewithlife) :
H Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Διαδικτύου
του John Perry Barlow
Κυβερνήσεις του Βιομηχανικού Κόσμου, κουρασμένοι γίγαντες της σάρκας και του ατσαλιού, έρχομαι από τον κυβερνοχώρο, το καινούργιο σπίτι του πνεύματος. Εκ μέρους του μέλλοντος, ζητώ από εσάς που ανήκετε στο παρελθόν να μας αφήσετε ήσυχους. Δεν είστε ευπρόσδεκτοι ανάμεσά μας. Δεν έχετε καμμία εξουσία εκεί που μαζευόμαστε.
Δεν έχουμε καμμία εκλεγμένη κυβέρνηση, ούτε πρόκειται να έχουμε ποτέ, γι’ αυτό απευθύνομαι σε σας με μόνη τη δικαιοδοσία, με την οποία μιλά πάντα η ελευθερία. Κηρύσσω λοιπόν ότι ο παγκόσμιος κοινωνικός χώρος που δομούμε είναι από φυσικού του ανεξάρτητος από τις τυρρανίες που επιδιώκετε να μας επιβάλλετε. Δε έχετε κανένα ηθικό δικαίωμα να μας κυβερνάτε, ούτε κατέχετε κάποιες μεθόδους επιβολής, για τις οποίες έχουμε βάσιμους λόγους να φοβόμαστε.
Οι κυβερνήσεις αντλούν τις νόμιμες εξουσίες τους από την αποδοχή των κυβερνωμένων. Ποτέ δε ζητήσατε, ούτε ποτέ πήρατε τη δική μας. Δε σας καλέσαμε. Δε μας γνωρίζετε, ούτε γνωρίζετε για τον κόσμο μας. Ο κυβερνοχώρος δε χωρά μέσα στα σύνορά σας. Να μην πιστεύετε ότι μπορείτε να τον δομήσετε σα να είναι δημόσιο έργο. Δε μπορείτε. Εναπόκειται στη φυσική εξέλιξη και αναπτύσσεται μέσα από τις συλλογικές μας δράσεις.
Δεν πήρατε μέρος στον δικό μας μεγάλο και διαρκώς κλιμακούμενο διάλογο, ούτε δημιουργήσατε τον πνευματικό πλούτο που υπάρχει στις «αγορές» μας. Αγνοείτε την κουλτούρα, τα ήθη ή τους κώδικές μας που ήδη παρέχουν στην κοινωνία μας περισσότερη τάξη από όση ποτέ θα μπορούσαν να επιβάλλουν οι βίαιοι νόμοι σας.
Ισχυρίζεστε ότι υπάρχουν προβλήματα ανάμεσά μας που χρειάζονται την επέμβασή σας, για να λυθούν. Χρησιμοποιείτε αυτό τον ισχυρισμό ως δικαιολογία, ώστε να εισβάλετε στους κόσμους μας. Πολλά από αυτά τα προβλήματα δεν υπάρχουν. Όπου υπάρχουν αληθινές εντάσεις, όπου υπάρχουν προβλήματα, θα τα προσδιορίσουμε και θα τα λύσουμε με τον τρόπο μας. Δημιουργούμε το δικό μας Κοινωνικό Συμβόλαιο. Αυτό το καινούργιο σύστημα διακυβέρνησης θα χτιστεί σύμφωνα με τις συνθήκες του δικού μας κόσμου, όχι του δικού σας. Ο κόσμος είναι διαφορετικός.
Ο κυβερνοχώρος αποτελείται από συμβάσεις, σχέσεις και πνευματική δημιουργία, που σαρώνουν σα κύμα τους ιστούς της επικοινωνίας μας. Ο δικός μας κόσμος είναι ένας κόσμος που βρίσκεται παντού και πουθενά, αλλά πάντως δε βρίσκεται εκεί όπου κατοικούν τα σώματά μας.
Χτίζουμε ένα κόσμο όπου όλοι μπορούν να συμμετέχουν χωρίς προνόμια ή περιορισμούς που να απορρέουν από τη φυλή, την οικονομική ισχύ, στρατιωτική δύναμη ή τόπο γέννησής τους.
Οι νομικές σας έννοιες σχετικές με την ιδιοκτησία, την έκφραση, την ταυτότητα, την κινητικότητα και τον περιβάλλοντα κόσμο δεν έχουν εφαρμογή στο δικό μας κόσμο. Είναι όλες βασισμένες στην ύπαρξη της ύλης και εδώ δεν υπάρχει ύλη.
Οι υπάρξεις μας δεν έχουν φυσική υπόσταση, γι’ αυτό, αντίθετα με εσάς, δεν μπορούμε να αποκτήσουμε τάξη μέσω της βίας. Πιστεύουμε ότι το σύστημα διακυβέρνησής μας θα προκύψει από την ηθική, την αμοιβαία αλληλοκατανόηση και την επιδίωξη του κοινού καλού. Οι υπάρξεις μας μπορεί να πραγματώνονται ταυτόχρονα σε πολλούς από τους χώρους, στους οποίους ασκείτε δικαιοδοσία. Ο μόνος νόμος που αναγνωρίζουν όλες οι επιμέρους κοινότητές μας είναι ο χρυσός κανόνας. Πιστεύουμε ότι θα μπορέσουμε να συγκεκριμενοποιήσουμε λύσεις στα προβλήματά μας σε αυτή τη βάση. Δεν μπορούμε όμως να δεχτούμε τις λύσεις που προσπαθείτε να μας επιβάλλετε.
Στις ΗΠΑ σήμερα ψηφίσατε ένα νομοθέτημα, το Νόμο Περί Αναμόρφωσης των Τηλεπικοινωνιών, ο οποίος αντίκειται στο ίδιο το Σύνταγμά μας και προσβάλλει τα όνειρα του Jefferson, του Washington, του Mill, του Madison, του DeToqueville και του Brandeis. Αυτά τα όνειρα πρέπει τώρα να ξαναγεννηθούν ανάμεσά μας.
Είστε φοβισμένοι από τα ίδια σας τα παιδιά, επειδή αυτά είναι ιθαγενείς σε έναν κόσμο, στον οποίο εσείς θα είστε πάντα μετανάστες.
Επειδή τα φοβάστε, εμπιστεύεστε στις κυβερνητικές γραφειοκρατίες τις γονικές υποχρεώσεις, που είστε τόσο δειλοί να αντιμετωπίσετε εσείς οι ίδιοι. Στον κόσμο μας, όλα τα συναισθήματα και οι εκφράσεις της ανθρωπότητας, από τα πιο ποταπά μέχρι τα πιο αγγελικά, είναι μέρη ενός αδιάσπαστου όλου, του παγκοσμίου ηλεκτρονικού διαλόγου. Δε μπορούμε να διαχωρίσουμε τον άνεμο που πνίγει από τον άνεμο που απογειώνει.
Στην Κίνα, τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Ρωσία, τη Σιγκαμπούρη, την Ιταλία και τις ΗΠΑ, προσπαθείτε να σταματήσετε τον ιό της ελευθερίας με το να φτιάχνετε αστυνομίες στα σύνορα του κυβερνοχώρου. Αυτές μπορεί να κρατούν μακριά την επιδημία για κάποιο χρόνο αλλά θα αποτύχουν σε ένα κόσμο που σύντομα θα κυριευθεί από τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας.
Οι όλο και πιο απολιθωμένες βιομηχανίες πληροφορικής σας θα προσπαθούν να επιτείνουν την επιβίωσή τους με το να προτείνουν νόμους στις ΗΠΑ και αλλού, με τους οποίους θα ισχυρίζονται ότι έχουν έχουν παγμόσμια δικαιώματα ιδιοκτησίας στην ίδια την ανθρώπινη έκφραση. Οι νόμοι αυτοί θα κηρύττουν ότι οι ιδέες δεν είναι τίποτα άλλο από άλλο ένα βιομηχανικό προϊόν, ίδιας φύσης με το ακατέργαστο σίδερο. Στον κόσμο μας, ο,τιδήποτε παράγει ο ανθρώπινος νους, μπορεί να αναπαραχθεί και να μοιραστεί απεριόριστα και με μηδενικό κόστος. Η παγκόσμια διακίνηση σκέψης δε χρειάζεται πλέον τις βιομηχανίες σας, για να ευδοκιμήσει.
Αυτά τα αυξανώμενα εχθρικά και αποικιοκρατικά μέτρα μας τοποθετούν στην ίδια θέση με παρελθόντες εραστές της ελευθερίας και της αυτονομίας, που έπρεπε να απορρίψουν την κυριαρχία μακρινών, ανίδεων εξουσιών. Οφείλουμε να κάνουμε τους εικονικούς εαυτούς μας να αναπτύξουν ανοσία στην εξουσίασή σας, ακόμη και αν οι φυσικές μας υπάρξεις συνεχίζουν να υποκύπτουν στο νόμο σας. Θα απλωθούμε σε όλο τον πλανήτη έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί να συλλάβει τις σκέψεις μας.
Θα δομήσουμε έναν πολιτισμό του νου στον κυβερνοχώρο. Ας είναι πιο ανθρώπινος και δίκαιος από τον κόσμο που έχουν μέχρι τώρα φτιάξει οι κυβερνήσεις σας.
Νταβός, Ελβετία
Φεβρουάριος 8, 1996
Σάββατο, Μαρτίου 01, 2008
Κάνναβη, ... και Ελληνική πραγματικότητα
Ήρθαν κάποιοι τύποι από το Γενικό Επιτελείο και μας είπαν οτι λέει θα αρχίσουν τακτά τέστ τοξικότητας στο στράτευμα.
Επίσης μας είπαν οτι κυρίως ψάχνουν για αλκοόλ και χασίς.
Ποιός φαντάρος δεν πίνει αλκοόλ;
Και απ' όσο ξέρω δεν υπάρχει πιο εύκολο μέρος για να βρείς ναρκωτικά από το στρατό.
Επίσης γιατί ψάχνουν για τις πιο γελοίες τοξικές ουσίες; Η ΚΟΚΑΙΝΗ που πηγαίνει πέρα δώθε θεωρείται ένδειξη του ταξικού status της κοινωνίας μας και δεν την ψάχνουν (κάτι ξέρουν). Η πρέζα; Τα άπειρα χημικα χαπάκια που πηγαινοέρχονται; Αυτά δεν μας πειράζουν, μόνο το αλκοόλ και το χασίς. Ίσως μετά τα Ζωνιανά συνεχίζει ο παραλογισμός και στο στρατό ( που έτσι κι αλλιώς επικρατεί ήδη).
Να μήν μιλήσω για τις πρόσφατες έρευνες που έγιναν σε πολίτες όλης της Ευρώπης και βρήκαν οτι στο σώμα μας υπάρχουν 30-40 τοξικές ουσίες που δεν υπήρχαν πρίν από 10 χρόνια.
Τα κινητά θεωρούνται φυσιολογικό να ψήνουν τον εγκέφαλό σου (μιας και έχουν πέσει οι κατάλληλες μίζες) και εμάς μας πείραξε το αλκοόλ.
Κάτι τέτοια τα βλέπαμε πρίν απο 10 χρόνια στις ταινίες και δεν τα πιστεύαμε... Η αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων μάλλον δεν ισχύει στο στρατό ε;
Αντί να κοιτάξουν να δικαιολογήσουν τα φράγκα που παίρνουν όλοι αυτοί οι μόνιμοι και το πολιτικό προσωπικό... ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΘΟΝΤΑΙ, ξοδεύουν ακόμα περισσότερα για κάτι το οποίο θεωρώ εντελώς ΠΑΡΑΝΟΜΟ.
Το καταλαβαίνω οτι σε ιδιωτικές εταιρίες λογικό είναι να σε ελέγχουν. Στο κάτω κάτω δικιά τους εταιρία είναι, ό,τι θέλουν κάνουν και πρέπει να πάς με τους κανόνες της.
Ο Στρατός στην Ελλάδα είναι υποχρεωτικός.
Γιατί εγώ να πάρω αναβολή επειδή ίπια αλκοόλ στην έξοδό μου;
Για να καθυστερήσει ακόμα περισσότερο η θητεία μου που έτσι κι αλλιώς μου έχει κόψει την ζωή και την επαγγελματική μου καριέρα στα δύο;
Στο κάτω κάτω στην Ελλάδα είναι ΝΟΜΙΜΟ το αλκοόλ ( ζήτω το τσίπουρο! ).
Επιπροσθέτως, απ' όσο βλέπω, ενα ποσοστό 60% των φαντάρων καπνίζουν χασίς ακόμα και στο κέντρο εκπαίδευσης ( πόσο μάλλον στα τάγματα).
Μάλλον σπονσοράρει το ΓΕΕΘΑ ο Δικαστικός Σύλλογος..
Παρασκευή, Φεβρουαρίου 08, 2008
ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΑΞΙΜΟΥ
Όσο ασχολούνται όλοι με ΜΑΚΗ-ΛΑΚΗ-ΘΕΜΟ-ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗ και λοιπούς ,
η κυβέρνηση και τα media
στέλνουν στον Καιάδα την αλήθεια.
Η δικαστής Γρεβενών κα Μαρία Μαργαρίτη, εκδιώχθηκε κακήν κακώς από το δικαστικό σώμα,
όταν έβγαλε στήν φόρα παρτίδα Κονδυλίων που προορίζονταν ως οικονομική ενίσχυση σε σεισμοπαθείς, τα οποία κατασπαράχθηκαν από κρατικούς και
παρακρατικούς φορείς. Παράλληλα, ξεμπρόστιασε ολόκληρο το δικαστικόσώμα, αποκαλύπτοντας τον ΟΙΚΟ ΑΝΟΧΗΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ: Εκατοντάδες ανήλικοι έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά (και πολλές φορές έναντι αμοιβής που απολαμβάνουν δικαστικοί και άλλοι"μεσάζοντες") σε μυστικό χώρο, ειδικά διαμορφωμένο εντός των δικαστηρίων!
Η κα Μαρία Μαργαρίτη, προέβη σε απεργία πείνας έξω από το Μέγαρο
Μαξίμου, ζητώντας την πλήρη αποκατάστασή της και την ανάδειξη των
παραπάνω θεμάτων. Όμως, η προσωπική ασφάλεια του κου Καραμανλή
φρόντισε να την απομακρύνει βίαια, όπως θα δείτε και στο παρακάτω βίντεο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο θέμα μέχρι αυτή την στιγμή
ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΕΔΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΜΕΣΟ, παρά μόνο από το BBC, ενώ στο YouTube η μαζική διανομή του βίντεο δεν επιτρέπεται (αναγράφεται η ένδειξη "Embedding disabled by
request").
http://www.youtube.com/watch?v=jglCyU8TPJw
Για την συγκεκριμένη είδηση αναφέρουν και άλλα blog vrypan, magicasland, gmargari, greece-salonika, o-politis
η κυβέρνηση και τα media
στέλνουν στον Καιάδα την αλήθεια.
Η δικαστής Γρεβενών κα Μαρία Μαργαρίτη, εκδιώχθηκε κακήν κακώς από το δικαστικό σώμα,
όταν έβγαλε στήν φόρα παρτίδα Κονδυλίων που προορίζονταν ως οικονομική ενίσχυση σε σεισμοπαθείς, τα οποία κατασπαράχθηκαν από κρατικούς και
παρακρατικούς φορείς. Παράλληλα, ξεμπρόστιασε ολόκληρο το δικαστικόσώμα, αποκαλύπτοντας τον ΟΙΚΟ ΑΝΟΧΗΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ: Εκατοντάδες ανήλικοι έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά (και πολλές φορές έναντι αμοιβής που απολαμβάνουν δικαστικοί και άλλοι"μεσάζοντες") σε μυστικό χώρο, ειδικά διαμορφωμένο εντός των δικαστηρίων!
Η κα Μαρία Μαργαρίτη, προέβη σε απεργία πείνας έξω από το Μέγαρο
Μαξίμου, ζητώντας την πλήρη αποκατάστασή της και την ανάδειξη των
παραπάνω θεμάτων. Όμως, η προσωπική ασφάλεια του κου Καραμανλή
φρόντισε να την απομακρύνει βίαια, όπως θα δείτε και στο παρακάτω βίντεο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο θέμα μέχρι αυτή την στιγμή
ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΕΔΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΜΕΣΟ, παρά μόνο από το BBC, ενώ στο YouTube η μαζική διανομή του βίντεο δεν επιτρέπεται (αναγράφεται η ένδειξη "Embedding disabled by
request").
http://www.youtube.com/watch?v=jglCyU8TPJw
Για την συγκεκριμένη είδηση αναφέρουν και άλλα blog vrypan, magicasland, gmargari, greece-salonika, o-politis
Σάββατο, Ιανουαρίου 26, 2008
Manifesto
Το Μανιφέστο του Χάκερ
από
The Mentor
8 Ιανουαρίου 1986
Άλλος ένας πιάστηκε σήμερα, είναι παντού στις εφημερίδες.
"Έφηβος συννελήφθει για Σκάνδαλο με υπολογιστές",
"Χάκερ συννελήφθει μετά από επίθεση σε τράπεζα"...
Αναθεματισμένα παιδιά! Είναι όλα όμοια.
Αλλά με την τριμερή ψυχολογία σας και το τεχνολογικό μυαλό του 1950, κατάφερε ποτέ κανείς να δεί πίσω απο τα μάτια ενός χάκερ; Αναρωτήθηκε κανείς τι τον παρακινεί, τι δυνάμεις τον έχουν καλουπώσει;
Είμαι ενας Χάκερ, έλα στον κόσμο μου...
Ο δικός μου είναι ενας κόσμος που αρχίζει με το σχολείο... Είμαι εξυπνότερος απο τα περισσότερα παιδιά, αυτές οι βλακείες που μας μαθαίνουν με κάνουν να βαριέμαι...
Αναθεματισμένοι φυγόπονοι μαθητές... Μοιάζουν όλοι.
Είμαι στο Γυμνάσιο ή στο Λύκειο. Έχω ακούσει πάνω απο 15 φορές πώς να μειώνεις ενα κλάσμα. Το καταλαβαίνω. "Όχι Κυρία Σμίθ, Δεν έδειξα τη λύση. Την έκανα στο κεφάλι μου..."
Αναθεματισμένο παιδί. Πιθανόν αντέγραψε. Μοιάζουν όλα.
Έκανα μια ανακάλυψη σήμερα. Βρήκα εναν υπολογιστή. Μια στιγμή, αυτό είναι εκπληκτικό. Κάνει ο,τι θέλω. Εαν κάνει ενα λάθος, είναι γιατί εγώ τα έκανα μαντάρα. Όχι επειδή δεν με γουστάρει... Ή νιώθει απειλή απο εμένα.. Ή νομίζει οτι είμαι εξυπνάκιας... Ή δεν γουστάρει να διδάσκει και κακώς βρίσκεται εδώ...
Αναθεματισμένο παιδί. Το μόνο που κάνει είναι να παίζει παιχνίδια. Μοιάζουν όλα.
Και μετά συνέβει... Μια πόρτα άνοιξε σε εναν κόσμο. Εφορμώντας μέσα απο τη γραμμή τηλεφώνου όπως η ηρωίνη στις φλέβες ενός πρεζάκια. Ενας ηλεκτρονικός παλμός στέλνεται, κι ενας πρόσφυγας αναζητά πέρα απο τις καθημερινές ανικανότητες, βρίσκοντας εναν άλλο μαυροπίνακα. "Αυτό είναι.... Εδώ είναι που ανήκω... " Τους γνωρίζω όλους εδώ... ακόμα κι αν δεν τους γνώρισα ποτέ, δεν τους μίλησα ποτέ και μπορεί να μήν ακούσω τίποτα για αυτούς στο μέλλον... Σας ξέρω όλους.
Αναθεματισμένο παιδί. Απασχολεί το τηλέφωνο πάλι. Είναι όλα όμοια.
Βάζετε στοίχημα τον κώλο σας οτι είμαστε όλοι όμοιοι. Μας ταίσατε με το κουτάλι μωρουδιακή κρέμα στο σχολείο ενώ λιμοκτονούσαμε για μια μπριζόλα. Τα κομμάτια κρέατος που αφήσατε να γλυστρίσουν ήταν όλα προμασημένα και χωρίς γεύση. Μας κυρίεψαν σαδιστές και μας αγνόησαν απαθείς. Οι ελάχιστοι που είχαν κάτι να μας μάθουν μας βρήκαν παιδιά γεμάτα θέληση αλλά αυτοί είναι σαν σταγόνες νερού σε μια απέραντη έρημο.
Αυτός είναι ο κόσμος μας τώρα. Ο Κόσμος των ηλεκτρονίων και του διακόπτη, η ομορφιά των μονάδων μετάδοσης δεδομένων. Χρησιμοποιούμε τζάμπα υπηρεσίες που προυπάρχουν και θα μπορούσαν να είναι παμφθηνες για τον καθένα εαν δεν μας κυβερνούσαν αδηφάγοι συμφεροντολόγοι και μας αποκαλείτε εγκληματίες. Εξευρευνούμε.. και μας αποκαλείτε εγκληματίες. Αναζητούμε τη γνώση... και μας αποκαλείτε εγκληματίες.
Υπάρχουμε χωρίς χρώμα δέρματος, χωρίς εθνικότητα, χωρίς θρησκευτικές προκαταλήψεις.. και μας αποκαλείτε εγκληματίες. Εσείς φτιάχνετε ατομικές βόμβες, στήνετε πολέμους, δολοφονείτε, εξαπατάτε, και μας γεμίζετε ψέματα προσπαθώντας να μας κάνετε να πιστέψουμε οτι είναι και για το καλό μας, και όμως, εμείς είμαστε οι εγκληματίες.
Ναί, είμαι ενας εγκληματίας. Το έγκλημά μου είναι η περιέργεια. Το έγκλημά μου είναι το οτι κρίνω ανθρώπους από το τι λένε και πράττουν και όχι απο το πώς φαίνονται. Το έγκλημά μου είναι οτι σας έχω ξεπεράσει στην εξυπνάδα και δεν θα με συγχωρήσετε ποτέ γι' αυτό.
Είμαι ενας χάκερ, και αυτό είναι η διακήρυξη αρχών μου. Μπορείτε να σταματήσετε εμένα ατομικά, αλλά δεν μπορείτε να μας σταματήσετε όλους. Στο κάτω κάτω, είμαστε όλοι όμοιοι.
από
The Mentor
8 Ιανουαρίου 1986
Άλλος ένας πιάστηκε σήμερα, είναι παντού στις εφημερίδες.
"Έφηβος συννελήφθει για Σκάνδαλο με υπολογιστές",
"Χάκερ συννελήφθει μετά από επίθεση σε τράπεζα"...
Αναθεματισμένα παιδιά! Είναι όλα όμοια.
Αλλά με την τριμερή ψυχολογία σας και το τεχνολογικό μυαλό του 1950, κατάφερε ποτέ κανείς να δεί πίσω απο τα μάτια ενός χάκερ; Αναρωτήθηκε κανείς τι τον παρακινεί, τι δυνάμεις τον έχουν καλουπώσει;
Είμαι ενας Χάκερ, έλα στον κόσμο μου...
Ο δικός μου είναι ενας κόσμος που αρχίζει με το σχολείο... Είμαι εξυπνότερος απο τα περισσότερα παιδιά, αυτές οι βλακείες που μας μαθαίνουν με κάνουν να βαριέμαι...
Αναθεματισμένοι φυγόπονοι μαθητές... Μοιάζουν όλοι.
Είμαι στο Γυμνάσιο ή στο Λύκειο. Έχω ακούσει πάνω απο 15 φορές πώς να μειώνεις ενα κλάσμα. Το καταλαβαίνω. "Όχι Κυρία Σμίθ, Δεν έδειξα τη λύση. Την έκανα στο κεφάλι μου..."
Αναθεματισμένο παιδί. Πιθανόν αντέγραψε. Μοιάζουν όλα.
Έκανα μια ανακάλυψη σήμερα. Βρήκα εναν υπολογιστή. Μια στιγμή, αυτό είναι εκπληκτικό. Κάνει ο,τι θέλω. Εαν κάνει ενα λάθος, είναι γιατί εγώ τα έκανα μαντάρα. Όχι επειδή δεν με γουστάρει... Ή νιώθει απειλή απο εμένα.. Ή νομίζει οτι είμαι εξυπνάκιας... Ή δεν γουστάρει να διδάσκει και κακώς βρίσκεται εδώ...
Αναθεματισμένο παιδί. Το μόνο που κάνει είναι να παίζει παιχνίδια. Μοιάζουν όλα.
Και μετά συνέβει... Μια πόρτα άνοιξε σε εναν κόσμο. Εφορμώντας μέσα απο τη γραμμή τηλεφώνου όπως η ηρωίνη στις φλέβες ενός πρεζάκια. Ενας ηλεκτρονικός παλμός στέλνεται, κι ενας πρόσφυγας αναζητά πέρα απο τις καθημερινές ανικανότητες, βρίσκοντας εναν άλλο μαυροπίνακα. "Αυτό είναι.... Εδώ είναι που ανήκω... " Τους γνωρίζω όλους εδώ... ακόμα κι αν δεν τους γνώρισα ποτέ, δεν τους μίλησα ποτέ και μπορεί να μήν ακούσω τίποτα για αυτούς στο μέλλον... Σας ξέρω όλους.
Αναθεματισμένο παιδί. Απασχολεί το τηλέφωνο πάλι. Είναι όλα όμοια.
Βάζετε στοίχημα τον κώλο σας οτι είμαστε όλοι όμοιοι. Μας ταίσατε με το κουτάλι μωρουδιακή κρέμα στο σχολείο ενώ λιμοκτονούσαμε για μια μπριζόλα. Τα κομμάτια κρέατος που αφήσατε να γλυστρίσουν ήταν όλα προμασημένα και χωρίς γεύση. Μας κυρίεψαν σαδιστές και μας αγνόησαν απαθείς. Οι ελάχιστοι που είχαν κάτι να μας μάθουν μας βρήκαν παιδιά γεμάτα θέληση αλλά αυτοί είναι σαν σταγόνες νερού σε μια απέραντη έρημο.
Αυτός είναι ο κόσμος μας τώρα. Ο Κόσμος των ηλεκτρονίων και του διακόπτη, η ομορφιά των μονάδων μετάδοσης δεδομένων. Χρησιμοποιούμε τζάμπα υπηρεσίες που προυπάρχουν και θα μπορούσαν να είναι παμφθηνες για τον καθένα εαν δεν μας κυβερνούσαν αδηφάγοι συμφεροντολόγοι και μας αποκαλείτε εγκληματίες. Εξευρευνούμε.. και μας αποκαλείτε εγκληματίες. Αναζητούμε τη γνώση... και μας αποκαλείτε εγκληματίες.
Υπάρχουμε χωρίς χρώμα δέρματος, χωρίς εθνικότητα, χωρίς θρησκευτικές προκαταλήψεις.. και μας αποκαλείτε εγκληματίες. Εσείς φτιάχνετε ατομικές βόμβες, στήνετε πολέμους, δολοφονείτε, εξαπατάτε, και μας γεμίζετε ψέματα προσπαθώντας να μας κάνετε να πιστέψουμε οτι είναι και για το καλό μας, και όμως, εμείς είμαστε οι εγκληματίες.
Ναί, είμαι ενας εγκληματίας. Το έγκλημά μου είναι η περιέργεια. Το έγκλημά μου είναι το οτι κρίνω ανθρώπους από το τι λένε και πράττουν και όχι απο το πώς φαίνονται. Το έγκλημά μου είναι οτι σας έχω ξεπεράσει στην εξυπνάδα και δεν θα με συγχωρήσετε ποτέ γι' αυτό.
Είμαι ενας χάκερ, και αυτό είναι η διακήρυξη αρχών μου. Μπορείτε να σταματήσετε εμένα ατομικά, αλλά δεν μπορείτε να μας σταματήσετε όλους. Στο κάτω κάτω, είμαστε όλοι όμοιοι.
Τρίτη, Ιανουαρίου 22, 2008
Δευτέρα, Ιανουαρίου 14, 2008
Σάββατο, Ιανουαρίου 05, 2008
giati kaigomaste adikws?
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8777&pubid=274415#
To diafimistiko des "To klima einai sto Xeri sou"..."To peribalon mas endiaferei olous"....
Tha kserasw....
Πάλι καλά που υπάρχει και το κανάλι της Βουλής...
μήπως υπονοείς αυτό που καταλαβαίνει οποιοσδήποτε έχει τουλάχιστον IQ 3 ?
Δηλαδη οτι η κυβέρνηση ξέρει μαθηματικά?
Έργο: Κατασκευή 2 τεράστιων αυτοκινητοδρόμων
Υλοποίηση:
Α' Τρόπος
Απαλλοτριώνουμε (φυσικά με τις κατάλληλες αποζημιώσεις ) τον απαιτούμενο χώρο: Α.000.000.000 Ευρώ
Πληρώνουμε για την κατασκευή του έργου: Γ.000.000.000 Ευρώ
Έχουμε εισόδημα από τα διόδια ώς κοινωνία και κράτος. ( -Ω00.000 Ευρώ)
Β' Τρόπος
Εμπρηστές αναλαμβάνουν πυρο-απαλλοτρίωση: Ω0.000 Ευρώ
Πληρώνουμε για την κατασκευή του έργου: (Γ - κατι).000.000.000Ευρώ
Δεν έχουμε (σοβαρό) εισόδημα από τα διόδια ώς κοινωνία και κράτος. -Ω0.000Ευρώ)
Συνεπώς
ΑΤροπος>>>Βτροπος <=> ασύμφορος ο Α και χρονοβόρος. Διότι:
Γ.000.000.000 +Α.000.000.000 -Ω00.000 >>>> {(Γ - κατι).000.000.000 + Ω0.000 - Ω.000 } <=>
Γ.000.000.000 +Α.000.000.000 -Ω00.000 >>>> (Γ.000.000.000 - κατι.000.000.000) <=>
Α.000.000.000 -Ω00.000 >>>> - κατι.000.000.000 ~=>
Α.000.000.000 -Κατιτίς >>>> -κάτι.000.000.000 === ισχύει!.
Το περιβάλλον δεν μπορούμε να το βγάλουμε σε μειοδοτικό διαγωνισμό. Ούτε τις ζωές μας.
Μη με ρωτάς για καλοκαίρια...
To diafimistiko des "To klima einai sto Xeri sou"..."To peribalon mas endiaferei olous"....
Tha kserasw....
Πάλι καλά που υπάρχει και το κανάλι της Βουλής...
μήπως υπονοείς αυτό που καταλαβαίνει οποιοσδήποτε έχει τουλάχιστον IQ 3 ?
Δηλαδη οτι η κυβέρνηση ξέρει μαθηματικά?
Έργο: Κατασκευή 2 τεράστιων αυτοκινητοδρόμων
Υλοποίηση:
Α' Τρόπος
Απαλλοτριώνουμε (φυσικά με τις κατάλληλες αποζημιώσεις ) τον απαιτούμενο χώρο: Α.000.000.000 Ευρώ
Πληρώνουμε για την κατασκευή του έργου: Γ.000.000.000 Ευρώ
Έχουμε εισόδημα από τα διόδια ώς κοινωνία και κράτος. ( -Ω00.000 Ευρώ)
Β' Τρόπος
Εμπρηστές αναλαμβάνουν πυρο-απαλλοτρίωση: Ω0.000 Ευρώ
Πληρώνουμε για την κατασκευή του έργου: (Γ - κατι).000.000.000Ευρώ
Δεν έχουμε (σοβαρό) εισόδημα από τα διόδια ώς κοινωνία και κράτος. -Ω0.000Ευρώ)
Συνεπώς
ΑΤροπος>>>Βτροπος <=> ασύμφορος ο Α και χρονοβόρος. Διότι:
Γ.000.000.000 +Α.000.000.000 -Ω00.000 >>>> {(Γ - κατι).000.000.000 + Ω0.000 - Ω.000 } <=>
Γ.000.000.000 +Α.000.000.000 -Ω00.000 >>>> (Γ.000.000.000 - κατι.000.000.000) <=>
Α.000.000.000 -Ω00.000 >>>> - κατι.000.000.000 ~=>
Α.000.000.000 -Κατιτίς >>>> -κάτι.000.000.000 === ισχύει!.
Το περιβάλλον δεν μπορούμε να το βγάλουμε σε μειοδοτικό διαγωνισμό. Ούτε τις ζωές μας.
Μη με ρωτάς για καλοκαίρια...
Πέμπτη, Ιανουαρίου 03, 2008
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
